rzecz o krasnalu

[Krzysztof2022]

z lasu co rósł od niepamiętnego czasu

polną drogą ku wiosce krytej strzechami

szedł krasnal podpierał się kijami

nucił pieśń nową co świat miała zbawić

od bólu chciwości od cudzej podłości

od chorób i śmierci pychy i zazdrości 

w zgrzebnej torbie niósł kamień wieczności  

 

nie zdążył nie doszedł do celu

potrącił go autobus co jechał z Helu  

w czarny worek jego martwe ciało spakowali 

dobrzy ludzie ów kamień do depozytu oddali  

 

 

  

 

 

Edytowane 13 Lipca przez Krzysztof2022 (wyświetl historię edycji)

[poezja.tanczy]

@Krzysztof2022

Na przypadki, te zdrobnienia

I wypadki, rozwątlenia

 

Szkoda krasnala :)

Ciekawy wiersz

Oryginalny

 

Pozdrawiam miło,

M.

[Łukasz Jasiński]

I tak też można...

 

Łukasz Jasiński