przygwożdżona do ziemi

[Kasia Koziorowska]

powróciły

z tej przydługiej mordęgi

moje łzy

nie miały w sobie zbyt wielu snów

nie mieścił się w nich kęs światła

 

wiedziały od początku

są niemile widziane w moich oczach

niepotrzebnie sycą zeschniętą glebę serca

zatrzaskuję furtkę

do tęsknoty

skazuję na dożywocie

zbyt rozległe westchnienia

 

biegniemy wciąż pod prąd przyszłości

a rzeczywistość nie dba

o swoje zakończenie

przerażona własnym sentymentem

zdziwiona czasem

pragnę doświadczyć bliskości

twoich gwiazd wyrzutów

które jątrzą sumienie

niby źle opowiedziana bajka

 

wciąż nie mogę zrozumieć

ciszy serca

fantazji które są silniejsze od strachu

przygwożdżona do ziemi

próbuję wzlecieć

ale niebo odtrąca moją cierpliwość

gardzi wolnością

[poezja.tanczy]

@Kasia Koziorowska

Na podniebne, te doznania

Te haniebne, przeszukania

 

A u Ciebie inaczej, i dobrze

Czuły wiersz

 

Pozdrawiam miło,

M.