Wiejskie kościoły

[orenz]

Wiejskie kościółki

Małe, drewniane

Duże, murowane

Na tych poddaszach wiją gniazda jaskółki

 

Msze wieczorne, czy te nad ranem

Na radość ślubów, na rozpacz pogrzebów

Schodzą się ludzie ze wszystkich brzegów

W tych ścianach modlitwy zamurowane

 

Blask wpada nieśmiało przez świetlik

Oświetla wiernych oczy

I policzki, które czasem łza zmoczy

W tych oczach - mętlik

 

Obok kościółka, mała aleja

Tłumy dusz, nie wiadomo skąd

Ktoś w ich dusze ma jednak wgląd

W tych duszach - nadzieja

 

Biją głośno kościelne dzwony

Ciche łkanie przy pustym grobie

Cmentarną ziemię wróbelek dziobie

W tej ziemi, z tych łez, wyrosną klony

 

Wiejskie kościółki

Ptakom - schronienie

Ludziom - zbawienie

Zapewnią te małe przyczółki

 

 

Edytowane 29 Marca 2024 przez orenz (wyświetl historię edycji)

[aff]

Prześliczny wiersz.

Połączono rzeczy małe z wielkimi,  wszystkie ważne. Czas chyba sobie zamieszka w nowym klonie.

Wszystko już było ;)

 

 

 

[orenz]

@agfka bardzo dziękuje, cieszę się że się spodobał <3

[Wędrowiec.1984]

@orenz Lubię kościoły, w których czuć starość. Zawsze roztacza się w nich taki specyficzny zapach, nie wiem jak go nazwać, niemniej jednak bardzo trafnie owa starość czy "tradycyjność" została opisana w utworze.

 

 

 

 

Edytowane 29 Marca 2024 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[orenz]

@Wędrowiec.1984 Mam u siebie na wsi właśnie taki przybytek wiary, i wczoraj, z okazji wielkiego czwartku, jak i świat wielkanocnych dość mocno uderzył mnie jego urok. Dziękuję za docenienie wiersza

Edytowane 29 Marca 2024 przez orenz (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@orenzUrok i czar starych kościołów przyciąga wielu ludzi, ja również lubię odwiedzać takie zabytki. Odnośnie do powyższego cytatu, który daje do myślenia i porusza zmysły, myślę, że groby istotnie są puste. Krążą wokół nich wspomnienia, a ciało powoli zamienia się w proch, chyba, że po śmierci już zostało poddane kremacji. Puste groby, bo zgodnie z wiarą chrześcijańską i nie tylko, dusze wracają w wymiary niebiańskie. Wiersz na piątkę. Pozdrawiam.

[orenz]

@Wiesław J.K. spostrzegawcze przemyślenia, bardzo mi miło że wiersz sie spodobał :)

[koralinek]

@orenz uwielbiam takie małe kościółki, a w nich uczucie lokalności, tego, że toczy się tam małe życie religijne. Ładnie ujęta mała przyziemność z tajemnicą wiary B))

[wiewiur]

Łał, niezły klimacior bije z wiersza, wręcz czuje się ten spokój bijący na wsi, zjednoczenie jej starszych mieszkańców i ich prostotę, przywiązanych do swojego kościoła i swojej ziemi, takiej małej ojczyzny. Pięknie napisałaś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Jacek_Suchowicz]

wiejskie kościółki niczym kapliczki

płyną w modlitwie rano wieczorem

wierzący w Bogu swój mają oręż

bo On miłością obdarza wszystkich

 

...

:)

 

[Ewelina]

@orenz wyjątkowy klimat wiersza i piękny obraz namalowany słowem!

Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam:)