Już nie chcę być zwykły

[ja_wochen]

Postanowiłem dzisiaj być

Radosny

Odrzucić złe słowa szare myśli

Przestać bawić się w chowanego

Zamienić chociaż słowo

Z przechodniem

I nie pytać

Czy jest nas więcej

Rozglądam się wokoło

Nic już nie jest takie same

Coraz mniej na ulicy

Otwartych ramion

W których dojrzewamy

Nawet krzyk nie oderwie mieszkańców

Od swoich czterech ścian

Nie widać  horyzontu żyjemy w puszce

Jest nam ciaśniej

Wystarczy na dłużej

Zapomnimy jednak smak świeżych kwiatów

Prostych spojrzeń w których

Dotykamy samych siebie

 

 

 

 

Edytowane 28 Marca przez ja_wochen (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - mimo że świat nie jest mały czasami czujemy się ciasno  - 

                                                                                                               Pzdr.

[Wędrowiec.1984]

@ja_wochen Jestem całkowitym przeciwieństwem Twojego wiersza. Doskonale czuję się w czterech ścianach, nie mam najmniejszej ochoty rozmawiać z przechodniami, nie jest mi w żaden sposób ciasno, nie lubię otwartych przede mną ramion, doskonale za to pamiętam jak pachną kwiaty i zapach ten uwielbiam, a krzyk z ulicy ciągnie mnie do okna w moich czterech ścianach, by sprawdzić czy np. nikomu nic się nie stało.

 

Dlaczego, wobec powyższego, dałem serduszko? Jest to tak niesamowicie skrajne przeciwieństwo mnie, że musiałem utwór docenić. :)

[ja_wochen]

@Wędrowiec.1984 dziekuję

@Waldemar_Talar_Talar to prawda

[Marek.zak1]

Z jednej strony nie warto się alienować, z drugiej, fajna babka, dobry telewizor i internet w zasadzie mi wystarczy na co dzień. Ciekawy wiersz i o czymś. Pozdrawiam. 

P.S. Jeszcze Sowa:).