Charlotte

[Wędrowiec.1984]

Charlotte

 

Widziałam grób przy drodze i dwa szare znicze,
Cichutkie, wypalone, jakby zapomniane…
Już jestem. Czekasz na mnie? Pozwól, że zostanę,
Byś ogrzać mógł się trochę, podejść jak najbliżej.

 

Już jestem. Ponad nami drzewa tylko słyszę,
Wciąż szumią i śpiewają, tak jak zawsze chciałeś;
Pamiętasz? W Odysei zmysły zaczytane
Wielokroć wspominały, jak kochałeś życie.

 

Dlaczego to zrobiłeś? Na cóż był ci Osjan?
Przeklęta radość smutku, burza i rycerze…
Ach, gdybyś mi powiedział, gdybym tylko mogła...

 

Przepraszam, nie potrafię, ciągle w to nie wierzę.
Już cieplej? Wybacz proszę, wiem że cię zawiodłam,
Lecz tęsknię wciąż za tobą. Jesteś tu, Werterze?

 

---

 

Edytowane 22 Marca przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Fajne są te twoje sonety, uniwersalne, a jednak nie tylko. Pozdrawiam

p.s. Czy tu nie ma omyłki: "ciągle w to wierzę"   bo jedna głoska za mało..

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 Dziękuję, Marku. Co go omyłki, jasne, że tak. Zjadłem nie. :-)

[Marek.zak1]

@Wędrowiec.1984 Tak myślałem:)

[viola arvensis]

@Wędrowiec.1984 pod wrażeniem! 

Pozdrowienia poeto :)

[Wędrowiec.1984]

@viola arvensis Bardzo dziękuję. Uwielbiam Wertera. :)