Uznani za pogan

[Adam Zębala]

Bukiet zwiędniętych kwiatów

przynoszę ubrany w wyblakłą 

koszulę i pomięty krawat. 

 

Wypiliśmy butelkę zepsutego wina,

Ty w sukni nie noszonej

od lat wyglądasz pięknie. 

 

Przed oknami mężczyzna

sto lat nam śpiewa bo

dziś zostaliśmy razem. 

 

Przysięgę składamy podając

sobie przecięte nożem

dłonie związane sznurem. 

 

Wypijmy toast za parę chwil

życia, zepsutym winem 

i suchym chlebem.

 

Nad płonącym ogniem 

trzymamy dłonie modlitwę

wymawiamy do bogini szczęścia.

 

Połamane drzewa 

i wzburzona rzeka w pamięci

obiecują nas zachować.

 

Daleko za horyzontem

nikt o nas nie słyszał.

Dwoje zbuntowanych

postanowiło być razem.  

 

 

[violetta]

Świetnie, trudno to sobie wyobrazić, czasy się zmieniły:)

[andreas]

@Adam Zębala

Z przyjemnością.