Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

          Jako że nie chciał się denerwować ponad przeciętnie unikał fastfoodów. A wszystko przez okoliczność, że taki dajmy na to waniliowy shake zaraz mu przypominał, że przecież nie jest szejkiem w którymś z krajów arabskich. Sama myśl o tym nieporozumieniu była dla niego wręcz wstrząsająca. I tylko gdzieś po drugiej stronie globu szejk siadał sobie w fastfoodzie i zaraz dochodziło do niego, że na świecie jest tylu potencjalnych kandydatów żeby zająć jego miejsce w kolejce przy kasie z ropy naftowej. I wtedy zaczynał trząść się jak galareta, albo nawet jeszcze mocniej. Świat nie zmienia się aż tak i dalej są tarcia i dalej niezmienne jak te pomiędzy płytami tektonicznymi, które przecież rodzą tak dużo najróżniejszych trzęsień ziemi. Samochód elektryczny jak na razie nie jest w stanie zmienić tej trudnej rzeczywistości, podobnie jak klasa średnia, zresztą ponoć topniejąca jak arktyka ostatnimi laty, co podobno wynika z przeróżnych statystyk.

 

 

Warszawa – Stegny, 25.02.2024r.

 

 

Inspiracja - poeta Wielebor (poezja.org). 

 

 

 

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Bożena De-Tre Nie trzeba wcale a wcale, a można. Przesłania coraz częściej schodzą u mnie na dalszy plan. Nie należy przy nich przesadnie kombinować bo wtedy wychodzi ci papka... albo plastik jakiś... Może odwilż, ale nie oczekiwałbym po odwilży zbyt wiele, bo dużo spraw zaszło głęboko za daleko...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Rozdarte dziecko w ruinach pamięci Opada na żebra i szuka wstępu do serca Dygocze, słabnie, starzeje się  Rozdarta kobieta opuściła miłego Rozłożyła bezsilne ramiona i czeka Poczuła jak marny czas położył się na kościach. 
    • rano wszystko wygląda inaczej duszność kobiety i bezsens tylko dotrwać do rana tylko nie skończyć w pętli   jest taki sposób idzie się mostem dotykając coraz zimniejszą dłonią żeliwne latarnie skąpane w poświacie a przy ostatniej w zwiniętych pięściach należy zamknąć cały ten zgiełk i walić do krwi w tępe krawędzie z odrobiną sympatii do świata powinno wystarczyć do rana            
    • Błyskotliwa obserwacja pewnych trendów i zachowań społecznych, zwłaszcza tzw. cebulactwa. Zawsze jednak odczuwam w związku z tą onomastyczną stygmatyzacją niejaki dyskomfort. Współczesny Janusz to taki XVII-wieczny sarmata, do bitki i do wypitki. Może taka perspektywa (z postacią Zagłoby w tle) złagodzi nieco tę irytację.
    • ciągle mam w uszach trzepot ubrań spracowanych ludzi  dziwny szelest który nagle przechodzi w drżenie  w szalonym pośpiechu stłumione głosy  układają się łagodnie jak miękki len na nic wiara w optykę dźwięku  wyszumioną przez wiatr który gnie drzewa w pokłonie mocy czucia płytkie i głębokie są jak chwile uchwycone emocją w ruchu  tu słońce siada na rzęsach skryta w winorośli łapczywie obizuję palce cierpkie i kwaśne   coraz niżej pochylam głowę gubiąc instynkt  pozwól mi Panie odnaleźć odpowiedź   
    • @Poezja to życie Haikuiści – ze względu na szczupłość formy – mają do dyspozycji słowa-poduszki (makurakotoba), takie stałe epitety, metafory, które odsyłają do wiadomych pól znaczeniowych. Ja tu widzę zabawne (zabawowe) okładanie się poduszkami

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Alicja_Wysocka Tak się utarło, ale niestety ta maksyma mówi coś odwrotnego: Gdzie skarb twój, tam i serce twoje. [literówka: ibi cor tuum]
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...