Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

erekcjato znad morza

hania kluseczka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

hania kluseczka

hania kluseczka

Opublikowano
Opublikowano

słońce się kładzie na błękit
prześwitują różnokolorowe kamienie
żarzą się ziarenka piasku pod dotykiem
wydepilowanej muszelki

zwisa wisiorek z przeklętą w bursztynie
hiszpańską muszką
na skraju wydmy z buldożerem
wieczne odpoczywanie racz dać jej panie
janie z parawanu obleczonego w tulipany

wśród szumu fal pręży się kosz do zachodu
(wieje zapachem łososia)
z dzisiaj niedojedzoną kiełbaską
papierkiem po bułce z masłem
i zaróżowioną od słońca reklamówką














































































































































z niemowlakiem

3
hania kluseczka

hania kluseczka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@violetta jesssu wiola, jedne matki pieką swoje dziecko w piekarniku, wczoraj pisała o tym iwona, a te mniej kreatywne mamusie wsadzają swoje dziecko do reklamówki, jak świeżo zakupione kozaczki i wyrzucają na śmietnik, czy to z miłości nie wiem, nic mi o takiej nie wiadomo

1
violetta

violetta

Opublikowano
Opublikowano

@hania kluseczka no cóż, a ty wiesz? Znam dziewczynę, nie lubiła mnie, a ja jej się bałam:) zrobiła podobnie, dziecko przeżyło, ona po latach bardzo chciała mieć dziecko i zrobiła sobie z pijaczkiem, jest tylko z tym dzieckiem bardzo szczęśliwa i sprytna. Poprzednie miała z Turkiem, ale  ten Turek nie chciał się zajmować dzieckiem i zrobiła mu na złość. No i dalej taka historia jest.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Natuskaa
      dzień dobry

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) cieszy, że trafiłam... w gusta. Dzięki za komentarz.   Pozdrawiam.      
    • Laura Alszer
      Pokuszenie (wiersz+recytacja własna)

      Przez Laura Alszer · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz A dlaczego nie Pokuszenie? Moim zdaniem pasuje lepiej. Dziękuję, Jacku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Leszczym Bardzo mi miło, że Ci się podobało. Dzięki wielkie
    • yfgfd123
      Czysta forma

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      mrowie lat przed Witkiewiczem, każdej nocy odżywały pstre polany, w blaskach tańczyć czystej formy grał chochołom poloneza srebrny księżyc, tkały małe słodkie pajęczyce ranną rosę   tośmy szli w kamienne ścieżki, rozpruwali horyzonty aż na dobre się wykrwawią współbawiliśmy się formą jak zabawką pod piekielne poskręcanym ciałem morwy   odsupływałem twoje w noc porwane włosy z okularów ci błyskały dwa miesiące nie kochałem się już w tobie - w twojej formie czystej, niby krew wylana łące
    • Jacek_Suchowicz
      *** (Znalazł na ziemi John ptaka)

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      już je  wysyła do sieci     morał z powiastki taki zajmij się swoim ptakiem gdy dziś szczebiocze się ciesz zejdziecie razem jak wiesz    
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Mary Elizabeth Coleridge - Wiedźma (The Witch)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Ma droga długa wiodła przez śniegi, A nie jestem silna ani postawna. Me ubranie przemoknięte, a zęby zaciśnięte, Szłam z trudem z daleka i od dawna. Wędrowałam przez urodzajne ziemie, Lecz wcześniej nie przyszłam do tego zakątka Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   W zimnym podmuchu lękam się stać.  Ten tnący wiatr jest okrutnym wrogiem. Nie czuję ręki, w mym głosie słychać jęki I minęło już, co w śmierci srogie, Bolą mnie bardzo me białe stópki, Wciąż jest ze mnie panna wiotka. Och, przenieś mnie przez próg i wpuść do środka!   Głos jej był głosem jaki mają kobiety,  Gdy wyjawiają swych serc pragnienie. Weszła--weszła--i przez ogień fala przeszła  Zgasły drżące płomienie. Nie zapłonęły już więcej w mym kominku Odkąd pobiegłem by ją spotkać, Przenieść przez próg i wpuścić do środka!   od tłumacza: Przypomina się Samuel Taylor Coleridge, ta sama rodzina, tylko epokę później.  I Mary: I have walked a great while over the snow, And I am not tall nor strong. My clothes are wet, and my teeth are set, And the way was hard and long. I have wandered over the fruitful earth, But I never came here before. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   The cutting wind is a cruel foe. I dare not stand in the blast. My hands are stone, and my voice a groan, And the worst of death is past. I am but a little maiden still, My little white feet are sore. Oh, lift me over the threshold, and let me in at the door!   Her voice was the voice that women have, Who plead for their heart's desire. She came--she came--and the quivering flame Sunk and died in the fire. It never was lit again on my hearth Since I hurried across the floor, To lift her over the threshold, and let her in at the door.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...