Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Myśl

Pedro Salazar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pedro Salazar

Pedro Salazar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dookoła panowała cisza . Na niebie unosiły się gęste czarne chmury. Prószył drobny, zmrożony śnieg. Na schodach prowadzących na peron stał młody chłopak. Jego długie, jasne włosy swobodnie powiewały na wietrze. Twarz zdobiła mu i niewielka rudą bródką oraz wąsami. Ubrany był w czarną skórzaną kurtkę i czarne dżinsy. Na nogach ma grube, czarne, zimowe trapery. W ręku trzymał mały bukiecik róż. Już od kilkunastu minut czekał na spóźniający się pośpieszny z Warszawy, którym miała przyjechać jego dziewczyna Gosia. Zaczął przechadzać się tam i z powrotem . Na opustoszałym parkingu widać było jedynie parę taksówek. Ulice świeciły pustkami. Po chwili skierował się w stronę głównej hali.
W pomieszczeniu było zupełnie pusto, chwile się rozglądał poczym podszedł do okienka informacyjnego. W środku siedziała miło wyglądająca młoda dziewczyna.

- O której miał przyjechać pospieszny z Warszawy ?
- O dziesiątej, ale będzie opóźnienie z powodu niewielkiej awarii. Proszę się nie martwić za jakąś godzinę powinien już być.

Chłopak odszedł i usiadł na ławce. Co chwile zerkał na duży zegar wiszący na ścianie. Tuz przed dziewiątą wyszedł na peron.
Na zniszczonych ławkach siedziało kilka podejrzanych indywiduów . W oddali widniały szybko zbliżające się światła elektrowozu i po chwili pociąg ze zgrzytem i świstem zatrzymał się przy peronie. Zaczęli się z niego wysypywać się podróżni. Chłopak podszedł bliżej i dokładnie przyglądał się wszystkim wysiadającym, w miarę upływu czasu było ich coraz mniej. Po chwili ostatni zszedł na peron i udał się w kierunku budynku dworca. Chłopak zaczął nerwowo chodzić wzdłuż pociągu, na jego twarzy widocze było silne napięcie. W końcu zrezygnowany wrócił do hali dworcowej, w której stało zaledwie kilka osób, pozostałe zdążyły już odejść. Podszedł do niskiej kobiety w średnim wieku.

- Przepraszam, czy jechała pani może tym pociągiem ?
- Owszem jechałam i co – odpowiedziała nieznajoma, patrząc podejrzliwie
- Nie widziała pani może tej dziewczyny - wyciągnał z kieszeni fotografie.

Rozmówczyni potrząsnęła przecząco głową i szybko sie oddaliła. Młodzian podchodził po kolei do każdego z podróżnych, ale wynik każdej rozmowy był podobny. Wiedzał, że jego dzałania nie mają zbyt wielkich szans na powodzenie, lecz postanowił spróbować jeszcze raz, w końcu nie miał nic do stracenia. Wrócił na peron i dopiero teraz dostrzegł, że przy rozkładzie jazdy stoi wysoki, starszy pan w długim czarnym palcie i kapeluszu. Podchodzi do niego i tym razem szczęście mu dopisuje, dowiaduje się, że Gośka wysiadła w Koluszkach, aby coś kupić w kiosku i nie wróciła. Nieco go to zdziwiło, ale stwierdził, że widocznie spóźniła się na pociąg. Podszedł do rozkładu jazdy, lecz był on cały zamazany sprayem i niewiele można odczytać. Nagle słyszy za sobą bełkotliwy głos

- Pociąg, ... który staje w Koluszkach odchodzi za 5 min, więc ... radzę się pośpieszyć.

Młody człowiek zerknął za plecy zdziwiony i lekko przestraszony nie dostrzegł bowiem nikogo. Nagle zza tablicy wyszedł szczupły mężczyzna w średnim wieku ubrany w stare poplamione i połatane ubranie. Lekko się zataczał.


- Skąd pan wie , gdzie chce jechać – spytał lekko przestraszony chłopak i odsunał się parę kroków.
- Słyszałem jak - czknięcie - rozmawiałeś z tym dziadkiem. A rozkład
znam na pamięć. W końcu trochę się tu siedzi. No nie ? – odparł obdartus i szeroko, głupkowato się uśmiechnął.
- Dziękuje – odpowiedział chłopak - ale mógłby pan na drugi raz mniej straszyć ludzi – dodaje lekko zdenerwowanym głosem.
- Żadnej wdzięczności , żadnej wdzięczności. Szkoda gadać !! – rzekł ze smutkiem w głosie obdartus i odszedł za tablice.

* * *

Chłopak wysiadł z wagonu na dworcu w Koluszkach, wokoło było pusto i cicho, rozejzał się wokoło i dostrzegł, że w sklepiku dworcowym paliło się światło. Przeszedł przez tory w niedozwolonym miejscu i zapukał w szybkę, wyjżała zza niej mała dziewczynka w zielonej wypłowiałe bluzie i z chustką na głowie.

- Czego ? – spytała się opryskliwie dziewczynka.
- Nie widziałaś, młodej dziewczyny, blondynki - wyjął fotografie - wygląda tak.
- Nie pamiętam, jak dasz dwa „złocisze”, może odświeży mi to pamięć.

Chłopak wyciągnął z kieszeni monetę i podaje dziewczynce. Ta uśmiechnąła się złośliwie i odpowiedziała:

- Teraz na pewno pamiętam, że nie widziałam, ale chyba wiem kto
widział - z niewinnym wyrazem twarzy wyciągnęła rękę.

Otrzymuje następną monetę.

- Widzisz ten dom na prawo, na parterze pali się światło. Tam mieszka pewna staruszka. Jest samotna i ciągle wysiaduje w oknie. Na pewno jeszcze nie śpi.
- Jeśli mnie oszukałaś, wolałbym nie być w twojej skórze jak tu wrócę.

Dziewczynka z kiosku lekceważąco wzruszyłą ramionami i wrzyciła pieniadze do szuflady.
Chłopak ruszył w kierunku wskazanego domu. Furtka była otwarta, wszedł więc i zbliżył się do drzwi. W oknach, w których wczesniej paliło sie światło, zrobiło się ciemno. Nagle z za rogu wypadło wielkie rude psisko i zaczęło ujadać. Tuż za psem ukazała się zgarbiona staruszka z pomarszczoną twarzą i siwymi włosami silnie kontrastującymi z czarną suknią. Jednym ruchem ręki uspokoiła psa, który natychmiast umilkł i uciekł za dom. Wygląd babci nie zachęcał do rozmowy, ale chłopak po kilku sekundach zebrał się na odwagę:

- Przepraszam, że przeszkadzam, ale mam ważną sprawę.

Odpowiedziała mu cisza.

- Nie widziała pani tej osoby - pokazał zdjęcie.
- Przykro mi, ale nie. Chociaż...zaraz, zaraz - chwile
się namyśla - Chyba widziałam. Można zobaczyć zdjęcie
z bliska? - wzięła zdjęcie - Tak na pewno ją wdziałam. Wsiadała
do czerwonego malucha, towarzyszył jej starszy mężczyzna w garniturze.
- Jest pani pewna ? – spytał zaniepokojony chłopak.
- Wiem, że jestem stara i czasem niedosłyszę ale wzrok to
ja na razie mam lepszy od twojego . Furtka, którą wchodziłeś była otwarta, ale obok na płocie zwieszony był dzwonek, a jakoś nie raczyłeś go dojrzeć. Hmm.. – odpowiedziała szorstko staruszka i oddaliła się za dom

Chłopak bez słowa odwrócił się i szedł chwiejnie przed siebie. Dobrze wiedział, że Gosia nie miała znajomych w Koluszkach. Kiedy wreszcie zdał sobie sprawę z tego co się stało poczuł się nagle jak człowiek ogłuszony silnym uderzeniem w głowę. Patrzył się bezmyślnie w około. Nic nie widział, nie docierały do niego żadne dźwięki. Szedł tak w stronę dworca, a w głowie kołatała mu jedna myśl, która objęła cały jego umysł i zdominowała wszystkie inne : „Porwali ją”.

* * *

Po pewnym czasie chłopak siedział na ławce już opanowany i na jego twarzy widoczne było silne skupienie. Wyjął komórkę i wybrał numer.

- Cześć Bartek. Tu dzieje się coś niedobrego. Dowiedziałem
się, że Gośka przesiadła się w Koluszkach z pociągu do
czyjegoś samochodu. Nie podoba mi się to. Mam złe przeczucia.
- Naprawdę ? – odpowiedział poważnie Bartek.
- No przecież mówię. Co z tobą ? Niedosłyszysz czy co ? – rzekł nerwowo chłopak - Może powiesz, że zwariowałem, ale podejrzewam, że ją porwali. Tylko nie wiem po co ktoś miałby to robić ?
- Faktycznie zwariowałeś, - głośny śmiech - jak mogli ją porwać
skoro siedzi u mnie w domu, spotkała w Koluszkach wujka, który podrzucił ja kawałek, proste.
- Może i dla was jest to proste, ale jeśli wykręcicie mi jeszcze kilka takich „numerów” , to naprawdę wyląduje w wariatkowie – odpowiada nerwowo Chłopak.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Jay Jay Kapuściński

Jay Jay Kapuściński

Opublikowano
Opublikowano

wokoło-może lepiej wokół albo dookoła?

Na schodach prowadzących na peron stał młody chłopak z długimi jasnymi włosami swobodnie powiewającymi na wietrze i niewielką rudą bródką oraz wąsami, ubrany w czarną skórzaną kurtkę i czarne dżinsy.-to zdanie trochę kuleje.

chwile się rozejżał - rozejrzał

nie widział bowiem wokół siebie nikogo-może lepiej ,nie dostrzegł bowiem nikogo'

wokoło było pusto i cicho, rozejzał się wokoło

która uchyliła się i wyjżała -wyjrzała

szorstko staruszka i oddali się za dom

Patrzył się bezmyślnie na około- może w jakies inne miejsce np.siną dal

powinieneś chyba nadać dla 'chłopaka' jakieś imię ;)

to wszystko, jeżeli chodzi o sugestie.
tekst przyjemny, czyta się z zainteresowaniem, ale pamiętam Twoje poprzednie i wydaje mi się, że potrafisz o wiele, wiele lepiej :))


pozdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


×
×
  • Dodaj nową pozycję...