Gniją wartości - w poszukiwaniu Pana

[Dawid Rzeszutek]

Gniją wartości - w poszukiwaniu Pana

 

W głowie mózg atakuje wiatr słoneczny
Pędzące czerwone pierwiastki zniszczenia
Ucieczki od obłędu krok jest konieczny
Wskok w strumień bezpiecznego cienia

 

Niebezpieczeństwo rodzi obłędu odpady
A one wydalają radioaktywne problemy
Toksyczne wirusy - chaosy i serc bezłady
Tylko urząd statystyczny milczy jak niemy

 

Zbyt wiele gówna jest ciężko posprzątać
Zmutowane kotlety z odpadów sumienia
Egzaminy z upadku, które Tu masz zdać
Bo zgnilizna bardziej robactwo docenia

 

Myśl i mądrość wywodzą się z warunków
Głowy wyrosły wśród nawozów z papieru
Ten świat zabrania sobie w winie ratunku
Naucz Boże mnie! Jak umierać pokieruj!

 

Matka Ziemia staje się od dawna szalona
Jej usta fotosyntezę odrzucają jak truciznę 
Zamiast drzewa w raju rośnie stara opona
Sapiens wirusem karmi kościół i ojczyznę

 

Po dwóch tysiącach lat Boga poszukiwań 
I odpowiedzi na - Po co? Arche? Dlaczego?
Odpowiedzi brak, ale jest mnóstwo pytań
Co rosną równocześnie z winą i też Ego

 

Wydaje się, że człowiek Boga prowokuje
Daje w żyłę gówno, w cywilizację upadek
Dowodu bytu stwórcy na już potrzebuje
Wstrzykuje w stworzenie gorzką tę wadę 

 

Tak bardzo walczymy i od Ojca uciekamy
Chcemy mieć swoje własne a nie od niego
Wartości zmieniają hierarchie i własne ramy
Zabijamy Boga w sercach, ale dlaczego?

 

Obłęd - ta droga pod prąd - to zacofanie
Zgnicie wiary duszonej mszami czarnymi
Czy twa miłość nakaże Ci tu wrócić Panie?
Czyż nie jesteśmy - My - dziećmi Twoimi?

 

Autor: Dawid Daniel Rzeszutek