Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

obraz do powieszenia

Natuskaa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Natuskaa

Natuskaa

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

wycinam obraz światła

tnę ciemność bez opamiętania

a ona niewzruszona i cała

a może pocięta na strzępy


 

tnę ciemność ślepą będąc

nie widząc czy ma warstwy


 

a może lepiej nie wiedzieć

myślę z kolejnym cięciem

może nie wnikać w ciemność

jej gry nie podejmować


 

i tak w wysiłkach się sprężam

że obraz światła zawieszam


 

od razu robi się jaśniej

 

 


 

Edytowane przez Natuskaa (wyświetl historię edycji)
9
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

@Natuskaa Popieram takie "wycinanie" i "zawieszanie" i sama je praktykuję, nie tracąc jednak przy tym świadomości istnienia ciemności, bo ona mnie własnie do tego napędza. Ciekawie, emocjonalnie i obrazowo to ujęłaś. Pozdrawiam :)

1
Natuskaa

Natuskaa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po przemyślenia warto sięgać.

 

Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)

 

Dokładnie. Przecież nie jesteśmy stworzeniami, którym pasuje życie w ciemności. Nawet nasz organizm potrzebuje jasności.

 

Dziękuję, że do mnie zajrzałaś. Pozdrawiam :)

 

Trudy, no tak... czasami trzeba coś w ciemno... czasami zaryzykować.

Ostatni jednak chcę żeby był.  A "ślepą będąc" jest takie dwuznaczne... takie moję...

 

Dziękuję Ci za te kilka słów pod tekstem. Pozdrawiam :)

3
Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Natuskaa

   Dąż do Światła, tnij mrok

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...

   Wiersz bardziej jasny, niż ciemny . 

   Pozwól zaproponować następujące zmiany:

   - "a ona" zamiast "a ta",

   - "i tak sprężam się w wysiłkach"

   - "od razu jaśniej".  

   Pozdrawiam świetliście .

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
1
Natuskaa

Natuskaa

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W obrębie przestrzeni na którą mam wpływ -  koniecznie ;) Im więcej światła, tym lepiej możnemy obejrzeć własne miejscówki.

Pierwsza propozycja zmiany jest ok, reszta jakby nie w moim stylu.

 

Dziękuję za poświęcony wierszowi czas. Pozdrawiam :)

 

 

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Wenus

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • Amber
      Posypywana

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Poezja to życie
      2026

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • KOBIETA
      Sweet Corvette …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • wsliwka
      Urwis

      Przez wsliwka · Opublikowano

      Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...