Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Siedzi kura na grzędzie
Ciekawe co z tego będzie
No chyba będą jajka
Nie, to nie żadna bajka

Siedzi kogut w kurniku
A kur tam ma bez liku
I co z tego wynika
Gdzie w tym wierszu logika

Siedzi kura na grzędzie
I boli ją siedzenie
Nie wiem co z tego będzie
Na co mi to wiedzenie

Siedzi kogut w kurniku
I nic go wcale nie boli
Co w ogóle nie wpływa
Na wartość jego roli

Siedzi kura w kurniku
Siedzi kogut w kurniku
Po co ten wiersz nieskładny
Gdyby chociaż był ładny

Siedzi kogut w kurniku
Siedzi w kurniku kura
I co z tego wynika

A jedna wielka bzdura

Siedzi bzdura na grzędzie
Zgrzędzi kurnik w logice
Z nieskładnym kurnikiem w głowie
Przemierzam tłoczne ulice.

Opublikowano

Dzieki za rady, ale umiescilam, gdzie sama uwazalam.
To miala byc skrajnie banalna prowokacja do tego typu opinii. Byłam ciekawa komentarzy dolaczonych do czegoś takiego. Widać Pana sprowokawałam, więc ten niezwykle piękny wiersz spełnił swoje zadanie. :)
Z kurnikami mam dość mało wspólnego, podobnie jak z piaskownicami.
A Pan?
ale czekam na dalsze interesujące opinie.
Naprawde.
:)

Opublikowano

dla mnie twór jest pozytywnym:) zmieniłbym tylko tytuł:P może ja mam jakieś zwichrowane "pojęcie", ale temat zostaje ładnie rozwiązany na końcu i warto przedrzeć się przez ten kurnik, żeby zobaczyć przechodnia pogrążonego w chaosie. ewentualnie jakaś kosmetyka by się przydała, chociaż ogólne wrażenie jest ok. i kropal.

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...