Rainer Maria Rilke - Wieczór (Abend)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Za dom ostatni, w samotności
Czerwone słońce idzie już spać
I smutną oktawą daje znać
Że pora kończyć dnia radości.

 

Wciąż blaski spóźnionych promieni
Rozjaśniają dachu krawędzie,
Kiedy noc już diamenty wszędzie
Rozsiewa w błękitnej przestrzeni.
 

I Rainer:

Einsam hinterm letzten Haus
geht die rote Sonne schlafen,
und in ernste Schlußoktaven
klingt des Tages Jubel aus.

 

Lose Lichter haschen spät
noch sich auf den Dächerkanten,
wenn die Nacht schon Diamanten
in die blauen Fernen sät.
 

[poezja.tanczy]

@Andrzej P. Zajączkowski

Co ta noc, my zbieramy

I na nowo, zasiewamy

 

Piękny wiersz

I świetne tłumaczenie

 

Pozdrawiam miło 

I czekam na kolejne,

M.

[violetta]

Takie powolne życie, nam sporo oferuje:)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - podoba się - czysta poezja -