o jeden krok za dużo

[Kasia Koziorowska]

powróciła

przyniosła ze sobą utracony raj

kilka koślawych łez

naprędce skreślony list

do samotnego wędrowca

 

nie miała zbyt wiele

do powiedzenia

wzięła kilka chciwych wdechów

i zbezcześciła

długo poszukiwany uśmiech

 

nikt nie śmiał

się przeciwstawić

wciąż stawiała o jeden krok

za dużo

jej słowa jaśniejsze od myśli

nie chciały układać się w zdania

kończyły

przed znakiem zapytania

 

nie chciała żyć

po omacku

lgnęła do ciszy którą trawił przesyt

nienawidziła wiatru

niósł bezkresne ballady

zbyt pośpieszne sny

 

bała się rozważać

prawdę na bieżąco

cień sprzeciwiał się jej woli

 

przyszedł taki poranek

wydała z siebie szept i umilkła

by ustąpić miejsca cierpieniu

oswoić tutejszy lęk

 

umarła

bez wyrzutów i poczucia winy

dokładnie tak jak obiecał

przepalony pocałunek

[Bożena De-Tre]

@Kasia Koziorowska Rzadko czytam wiersz kilka razy ale to tego wracam..” bez wyrzutów i poczucia winy” .Twoja lekkość wyrażania ciężkich myśli jest tym czego od pewnego czasu poszukuję .Gratuluję i jeżeli „ cień sprzeciwia się woli” to zabieram się do pracy…każdy przecież ma jakiś cień.Brawo! Godny analizy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - mi się podoba - 

                                              Pzdr.wieczorowo.