Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

oddani na zawsze

tak antycznie szczęśliwi
z kielicha przelewa się
miłość

korzystny kontrakt
- sam adwokat Neo
zadziwniony

rozkochane spojrzenie?

tajemnica Wezuwiusza

Opublikowano

przywędrował tutaj prosto z warsztatu.
za uzyskaną tam pomoc dziękuję bardzo Julii Valentine oraz Agnes.
analiza obrazu? można to tak nazwać

Pozdrawiam starożytnie mozaikowo
Kalina

Opublikowano

hihi, a ja jeszcze się powymądrzam:)

otóż, przeszkadza mi ta miłość. może przez same słowo, wiesz, za dużo tego w poezji... a gdyby to wyciąć? wiersz by nie stracił...tak myślę:) może przelewa się kielich...

ehh...no musiałam, wybacz:P

pozdr. Agnes

Opublikowano

Na mnie robi dobre wrażenie. Aż sprawdziłem w słowniku jak to jest z tymi Pompejami, ale wyszło na Twoją korzyść ;) Twój wiersz nie jest przecież jedynym poruszającym to wydarzenie, mimo to - zaskakujące jak można ulirycznić tak piekielny dramat. Jak dla mnie miłość może zostać, tutaj nie działa na niekorzyść.

Czołem,
F.

Opublikowano

hej hej :) dziękuję bardzo za odwiedziny ;)

Agnes - przemyślę tę miłość... ale czy konieczne jest, by wyleciała? ach, mało uczuciowa jesteś ;))

Freney - cóż, miło mi, że mój wiersz zachęcił Cię do sprawdzania "jak to było z tymi Pompejami" :)) aczkolwiek, muszę przyznać - bardziej chciałam się skupićna antycznym malżeństwie którego tragedia byla tylko tłem; chciałam uchwycić niepewność uczuć, takie bycie z miłością ze znakiem zapytania...

Opublikowano

Nie wiem czy źle się nie zrozumieliśmy... wizyta w słowniku dotyczyła sprawy wierutnie przyziemniej: Pompei || Pompejów ;) to, że nie skupiasz się na samym wydarzeniu, ale jednym z jego n-tych trybików wydaje się dość oczywiste i przemawia na korzyść :)

Opublikowano

bardzo dziękuję wszystkim za opinie ;)

Arku : plusik bardzo się przyda w tym dzisiejszym świecie... ;)

Freney : hmm... tak czy inaczej, coś sprawdzić chciałeś :) a jeśli cokolwiek przemawia w wierszu na korzyść - to bardzo mi miło ;)

Agnes : ach, ten nadmiar uczuciowości ... czy wszystkie kobiety na to cierpią?? :)) co do miłości z kielicha - prześpię się z tym jeszcze... zajrzyj tu jutro ;)

Pozdrawiam
Kalina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ładnie - klimatycznie a przyznam się że pierwsze skojarzenie było z polityką: "jak oćma na trwałe zakryła kawałek świata"  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        w ciemności budzą się demony gdy oczy zamknięte nadaremny trud wpuść światło - ono cię ochroni zanim się spostrzeżesz już nie ma ich tu :)
    • na światy sklejone horyzontem raz spojrzysz i jesteś pewien że wiesz najtrudniej pamięta się czekanie   ktoś domalował cię do tych spod sklepu   myśli jak haczyki czepiają się pędzla   ostatnio byłem na plaży tam słońce zachodzi latami
    • @Jacek_Suchowicz Dzień bez słowa jest stracony. Dziękuję  ; )
    • Deszcz… to nie tylko woda z nieba — to wspomnienie czułego szeptu, który spływał po szybie gdy świat milczał.   To palce stukające w parapet jakby chciały powiedzieć: „Nie jesteś sam, słyszysz?”   W nim jest coś dziecinnego — radość biegania boso po kałużach, i coś dojrzałego — łzy nieba, które wie, że czasem trzeba się wypłakać, żeby znów było lżej.   Deszcz jest jak pocałunek, nieoczekiwany, a potrzebny. Czasem lodowaty, czasem ciepły jak Twoje dłonie, gdy przyciągasz mnie bliżej i szepczesz, że nie muszę się bać.   Uwielbiam, gdy przemyka przez włosy, jakby mnie głaskał, gdy nie mam siły prosić o dotyk.   W nim czuję rytm świata, niepowtarzalny, a znajomy — jak nasze serca, gdy idziemy razem bez słów pod jednym płaszczem, a mokniemy oboje.   Bo deszcz… to historia, którą zna tylko skóra. To pamięć bliskości, która nigdy nie przemija.   A gdy pada, słyszę, jak wypowiada moje imię, a może i Twoje — bo w kroplach zawsze jest coś z miłości.
    • Śnić się będą wszystkie Twoje Słabostki Brwi zmarszczy wiosenny wiatr W kolein świata utknięte mądrości  Nie sycą duszy gdy płomień zgasł    Lecz   Kwiat jaśminu nadzieją rozbłyśnie Jak zmartwychwstały z nicości barw Tętno promieni przetnie srebrzyście  ten kamień wzroku co w bezuśmiechu trwał   W końcu się słońca z księżycem zabratnią  Senność nie wskrzeszy upiornych chwil W zgodzie z słabością i w akceptacji  Nićmi złych zmartwień rozprują się dni
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...