Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Żona Lota.

 

Wiatrem podszyte szczęście

taniec w deszczu przemyca.

Kroki do tanga prowadzą.

Może ostatni Tu raz.

 

Ze wstydem skrywaną miłość

za chwilę za drzwiami zostawi.

Uśmiecha się do myśli…

zbyt wiele czekała lat.

 

Jeszcze ostatnie spojrzenie

na filiżankę bez skazy,

na zegar, co przestał wybijać dobry czas.

Prezenty przy Mendelsonie,

gdy zawirować miał świat, zostawia.

 

Kłamstwem zniszczone życie

rozpadło się jak szafka,

ta, co kornik powoli ją zjadł.

 

Na scenie życia sama ostała.

Nie oglądała się za siebie.

Nie patrzyła przez ramię,

a jednak zamarła.

Jak żona Lota zostawi za chwilę

swój dom, to grzeszne miejsce.

Swoje miasto, które pozbawiło ją złudzeń…

W oczach swych brylantów nie odnalazła.

Zmarszczka się wyostrzyła.

Nad życiem łzę uroniła.

Nie oglądając się za siebie

zamknęła drzwi na klucz.

Wyjechała, żeby od siebie odpocząć.

Opublikowano

@Sylwester_Lasota super wpisy miałeś ..chyba dzięki temu” kochanie”-:)

@Bożena De-Tre Achmatowa chyba też coś w tym klimacie ma?Albo pomieszałam..Szymborska tak i może Herbert.Zaraz sobie posprawdzam..chciałoby się powiedzieć „ kochanie”

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

..ale każdy ma swije kochanie i to jest super.A jak nie ma to też dobrze-:)Fajny Twój wiersz !!Dzięki

@Waldemar_Talar_Talar Skoro zatrzymał na chwilę i poświęciłeś swój czas dziękuję.Pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Oksymoron, w stylu: sucha woda, nawet, nawet, zasercuję, pozdrawiam!
    • @Tectosmith Przeczytam pewnie jeszcze nie jedno:-)
    • Chciałem zobaczyć Cię w gwiazdach i w arabskiej córce, która nawiedza mnie w snach Odkryć Nagew, rozbić namiot pod miriadami tych niebieskich ciał, które posyłaliśmy sobie niczym obrączki   Tak chciałem znaleźć Cię na każdej plaży świata, w drobinkach migotania słońca, które połyka morze, i budzi mnie w innej strefie, barwie fortepianu, poezji Tarkowskiego, pocałunkach złożonych na innej szyi, policzkach i czole   Tak pragnąłem przebiec cały kontynent i dojrzeć Ciebie w tej ciszy, która zatrzymała jak pstryk zdjęcia czas o brzasku, którego uwiąd wlókł mnie do koralów słońca łagodzących niedosyt i wytłumił Twój brak, ale Ty… mnie nie porzuciłaś, bo nie jesteś materią, i wciąż całowałaś, bo oddychasz we mnie i już nigdy nie chcę odejść w swoją próżnię z próżniactwem, które oślepia powtórnie Zostań we mnie już…
    • @Berenika97 Ten tekst jest tylko niczym więcej jak żartobliwą notatką prozo - poetycką. I naprawdę niczym więcej. Codziennie prawie tak sobie siadam na kilka chwil z długopisem nad zeszytem i popełniam takową. Zresztą to są moje puzzle bym powiedział. Nie jestem w stanie usiąść nad regularną książką i pisać ją codziennie przez kilka godzin. To jedno, a drugie że mi się już nie chce tego wręcz. Więc sobie powolutku składam fragmenciki, które zbieram i wszystkie są u mnie na kompie. Z powyższych fragmencików zamierzam w styczniu roku następnego ułożyć kolejną, bo w pewien sposób niejako oficjalną już 4 książkę. Moją ambicją jest również i przenigdy tego nie ukrywałem wyjść z nową książką do 10..000 odbiorców. To mega dużo jest w tych realiach wydawniczych. Jeśli mi się to znów nie uda, a dużo za tym przemawia, chyba że czegoś nie wiem, a nie wiem relatywnie dużo, to tylko dlatego że nie umiałem, po prostu nie umiałem tego zrobić. Ale o tyle sobie to wybaczam, że można starać się i nie umieć. Można, bo to nie jest jeszcze zakazane.  @Rafael Marius Jest to całkiem dobra metoda. A jak wrzucisz na luz to jeszcze może okazać, że lepiej piszesz, co może wydawać się wręcz mega paradoksalne :)) Ale akurat poezja lubi lekkość i niewymuszenie. Naprawdę to akurat lubi i tym się różni od przeróżnych grubych tyr. 
    • @KOBIETA   dzieło sztuki na portalu poetyckim !   przepiękny i zmysłowy wiersz. zawsze podziwiam, z jaką intensywnością potrafisz czarować emocjami.   w Twoich słowach jest tyle ciepła, że aż grzeją !   Dominiko -   dziękuję :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...