Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

~~
Spotkać ją możesz w każdym miejscu
- zdolna zaskoczyć niespodziewanie,
jej dotyk czujesz całym sobą
z nadzieją, że już tak zostanie ..

Miłość - bo o niej tutaj mowa,
gdy Cię omota z mocą wielką,
snujesz się cieniem po ulicach
- czasem pogonisz za .. butelką.

Wiara w jej wieczność często pryska
- takiej nieliczni doznać mogą;
nagle okazać się więc może
- że ta jedyna jest już .. mnogą.
~~

Opublikowano

ją, jej, Cię, jej, ta - piękne kwiatki.
Wiersz ukazuje paradoksalny charakter miłości, która jest zarówno piękna, jak i bolesna, która daje szczęście, ale też cierpienie. Autor pokazuje, że miłość nie jest stała, nie daje gwarancji i może się zmienić lub zniknąć.
Taką miłość nazywam  miłocierność czyli ocierając się o cierń/czerń* odznaczeniowo od oczerniania i czernienia 

Opublikowano (edytowane)

każdy kto tu publikuje naraża się na różne opinie chyba że zablokuje komentarz a inwektywy świadczą tylko o poziomie intelektualnym autora inwektyw

 

ale do rzeczy:

 

tym tekstem mnie zaskoczyłeś po twojej rąbanej satyrze zupełnie nie pasują do ciebie

zdradź po cichu kto ci to napisał?

 

pozdrawiam

ps gwarantujemy dyskrecję

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@bronmus45

Szczerze się przyznam, że przyciągnął mnie tytuł wiersza i samo zaskoczenie

w treści zrobiło miłe wrażenie.

Trzy zwrotki:

— wstęp

— rozszerzenie

— zakończenie z puentą

/z podobaniem się czytam/

Dlatego sądzę, że tekst z pierwszej ręki, czyli surowy warto badać (tak mi się wydaję, a może się mylę);

i tak:

' - zdolna zaskoczyć niespodziewanie

i dotyk czujesz całym sobą'

/pierwsza propozycja, z którą sam autor nie musi się zgadzać/

 

'Wiara w jej wieczność często pryska'

Owszem, zgadzam się, że wieczność to substancja Boga.

Do słowa 'pryska' dodałbym coś, np. czar, bańka:

'Wieczność jak bańka często pryska'

/można kombinować ze słowem wiara i czar,

mnóstwo możliwości pozostawiam autorowi wiersza/

***************************************************

Konkludując, napiszę, że tekst się podoba!

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Pisanie zawsze ogranicza mnie i moje pomysły dlatego i tak staram się nie rozpisywać.
    • Obok Chopina mam innych faworytów, najbardziej tych rosyjskich kompozytorów. 
    • Tylko jedno ukłucie. Nie bój się jakoś do nas wrócisz. Kiedy już znudzi Ci się sen. Marzenia dziecięcych dni. Szybują nad ziemią. Zatopioną we krwi i ciągłej przemocy. Rasy panów muszą zabijać by przeżyć. Śpij. I wejdź przez bramę w tęczowe korytarze. Obrazy z ich ścian przedstawiają, pielgrzymkę do spokojnego ustronia, gdzie wśród fontann z marmuru, w których kąpią się małe amorki, możesz spotkać tych co żyją tu wiecznie, zatopieni w melodii pokoju i miłości.   Weź głębszy wdech. Jesteś zimnym, starym wężem. Wijesz się niczym bezkresna, górska droga. Opadasz i wspinasz się. Piekło zostawiasz za sobą. Niebo jest w Tobie. Suń swe ciało do świątyni miłości. Jesteś potulnym zwierzątkiem swojej ukochanej bogini. Widzisz ją w całej najpiękniejszej krasie. Tańczą w krąg nimfy. Roześmiane i zarumienione. Gorące i nagie. Taka jest i ona. Jest owocem poznania dobra i zła, który skusił węża. Jej łono jest celem spełnienia.   Kolejny wdech i większą porcja utlenia się we krwi. Nie możesz ich spłoszyć. Wychodzisz z krzaków jako półbóg. Heros, który zrodził pieśń. Mit, który trwa zakodowany w przestrzeni myśli. Tysiąc dni i jedną noc. A może tysiąc nocy. W jej ramionach. Uzależnienia od piękna. Ciesz się chwilą. Kiedyś wrócisz do nas. Ale nie będziesz mógł już tutaj żyć. Bez kolorów i tęczy.   Nie chcę myśleć o tym dziś. Może jutro. Spotkam znów dzieci z kwiatami we włosach. Będziemy leżeć na trawie. Pośrodku niczego. Złączeni. Zjednoczeni. Trzymając się za ręce. W symbolu słońca. Z jego tarczy wychynął, niebieski autobus bez kierowcy. Wsiedliśmy. By zabrał nas stąd gdzie nie chcemy być. Do krainy halucynogennych snów.   Wiersz „LSD” jest poetyckim hołdem dla epoki psychodelii dla muzyki, która otwierała bramy świadomości i dla Grace Slick, głosu kobiecego objawienia tamtych lat.   30 października wokalistka Jefferson Airplane skończyła 86 lat
    • @Kwiatuszek chyba mleko trzeba podać:)
    • @Nata_Kruk wiem ;), poważnie to takie moje przygotowanie się na... , i nie wiem czy jak Kochanowski po córeczce... ,  Staram się ją sprowokować by odeszła na jakiś czas od niej, jeszcze nie teraz, jeszcze nie czas mamo.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...