Gatunek wymarły

[Marcin Sztelak]

 

Leżymy spokojnie,

równo poukładani przy ścianach.

Cisza, nawet muchy nie brzęczą,

powietrze jest zbyt gęste.

 

Skazani na pamięć

wciąż powtarzamy ciągi cyfr,

przypisanych bezładnie.

Wymazani, liczymy drobne

pęcherzyki na boleśnie białym suficie.

 

Gdzieś za ciężkimi drzwiami

wciąż płynie czas.

Coraz bardziej przeźroczyści

wtapiamy się w posadzkę.

 

Ostatecznie znikniemy,

pozostaną jedynie chybotliwe cienie,

przyczajone gdzieś pomiędzy stosami

zmurszałych słów.

 

Znaczących mniej

niż szum wiatru niosącego pył

na epitafia.

[viola arvensis]

@Marcin Sztelak bardzo dobry, wymowny tekst. 

[Corleone 11]

@Marcin Sztelak

   Wizja, która spełni się prawdopodobnie. Chociaż nie w tak uporządkowany, estetyczny sposób. I oczywiście nie w całości. 

   Serdeczne pozdrowienia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[Marcin Sztelak]

@Corleone 11 Jeśli na początku był chaos to można śmiało założyć, że i na końcu będzie.

[Corleone 11]

@Marcin Sztelak

   Od chaosu do chaosu? Możliwe. 

   Serdeczne pozdrowienia.