Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Masz prawo zachować milczenie

error_erros
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@error_erros Nie wiem dlaczego, ale stopniem skomplikowania zaczynasz tutaj przypominać Norwida. Tak, to komplement, a teraz czas na autystyczną analizę.

 

W pierwszej zwrotce podmiot liryczny wyraża tęsknotę. Naprawdę widać, że tęskni bardzo i nawet wiatr jest zbyt słaby, żeby udźwignąć... Właśnie, żeby udźwignąć co? Myśli, ale:

  • czy są to myśli peela?
  • czy może tekst ostatniej linijki, pierwszej zwrotki ma wybrzmiewać: By dźwignąć więcej niż uważa, że mógłby.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Perfidia! Tak bardzo stęskniony peel pragnie odegrać się na osobie, za którą tęskni. Tylko dlaczego? Być może jest tutaj jakieś niedopowiedzenie, którego nie widzę. Czy osoba, która odeszła od peela, zraniła go w jakiś sposób?

 

Świetny wiesz, ponieważ daje mocno do myślenia na temat samej tylko fabuły, a co dopiero głębii. :)

PS: No i tytuł, którego samo przeczytanie brzmi jak groźba.

 

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
1
error_erros

error_erros

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Głowiłem się nad tą niejasnością długo. Chodziło mi pierwotnie o uniesienie myśli peela, ale zostawiłem tak, jak jest, bo druga opcja, którą zresztą sam wziąłeś pod uwagę, również ma sens. Niech sobie każdy czyta, jak mu wygodnie.

 

No, trochę perfidia :P Tytuł jest agresywny, ostatni wers również, bo stanowi bezpośrednie nawiązanie do tytułu. Ale spójrz nieco inaczej na to, co jest pomiędzy nimi. To niekoniecznie jest chęć odegrania się. To może być desperacka potrzeba poczucia, że ta druga osoba również tęskni - że po obu stronach tego muru milczenia są osoby, którym brak siebie doskwiera.

 

Jestem zakłopotany tym, że znowu wstawiam jakieś krótkie wierszydło, a ktoś się nad nim pochyla z taką uwagą... :P

Dziękuję!

1
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli obie opcje pasują. Super.

 

Takie postępowanie to już w zasadzie całkowity brak logiki. Tęsknię za tobą, ale będę perfidny, ponieważ ty na pewno tęsknisz za mną i na moją perfidię odpowiesz. Tym bardziej bym nie odpowiadał, bo pachnie mi to toksyczną relacją. :)

 

Takie w sumie to trochę nieadekwatne, bo powinieneś się cieszyć. Piszesz krótko, ale bardzo, ale to bardzo treściwie. Każdy wers niesie jakieś przemyślenia i to mi się niezmiernie podoba.

 

error_erros

error_erros

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Patrzysz na peela trochę inaczej niż ja. Nie oceniałbym go tak surowo. On po prostu tęskni za poczuciem, że jeszcze jakieś myśli o nim się ostały w głowie tamtej osoby. Toksyczna relacja, tak? Znajdź mi mój wierszyk, który jest o miłości pozbawionej toksycznego pierwiastka :P No dobra, może ze trzy wiersze byś znalazł, ale napisałem ich setki xD

 

Oczywiście, że się cieszę! Po prostu w kontekście tego wierszyka nie spodziewałem się raczej jakiejś większej uwagi od czytelników ;>

Proszę zaprzestać sabotowania pesymizmu w moich wierszykach! xD

2
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba rozumiem. Twój peel chce wzbudzić emocje po tamtej stronie i jest już tak zdesperowany, że nie jest ważne jakiego typu takowe będą. 

 

Przez brak czasu, nie podejmę wyzwania, więc musisz mi wybaczyć, choć zapewne nie jest to problem NP-zupełny. :)

 

No, jak widać los bywa przewrotny, również w pozytywnym tej frazy znaczeniu :)

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
error_erros

error_erros

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Musisz złożyć donos do admina z zawiadomieniem, że tytuł i puenta w moim wierszyku Ci się nie podoba, wtedy admin zamyka całe forum do czasu aż nie usunę tego, co Ci się nie podoba i nie przeproszę na kolanach, że ośmieliłem się napisać coś niefajnego. Jeśli tego nie zrobię w ciągu doby, czeka mnie krzesło elektryczne. Miej litość, przemyśl to jeszcze :P

1
error_erros

error_erros

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Brakuje tylko w wierszu wzmianki o tym, że peel stoi nocą na deszczu w prochowcu, kapeluszu i z papierosem w ustach ;D

Ale czad! Zawsze chciałem w jakimś wierszu zbudować klimat noir, ale w życiu bym nie przypuszczał, że akurat w tym ktoś się go dopatrzy ;D

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • _Marienka_
      Karoseria i resorak.

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Kamil Olszówka
      Nie pozwólmy zafałszowywać historii

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • Jacek_Suchowicz
      chłonę jesień

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • Arsis
      Erotyk

      Przez Arsis · Opublikowano

      @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • Alicja_Wysocka
      sennica

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...