Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Letarg

kwintesencja
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Odejdź – nie podchodź, daj nic nie myśleć

Idź w kakofonię, rozcieram szminkę

Kawą podlewam zmarszczki, zastrupłą

Zapamiętałą, i tak już zmiętą

Bibułę twarzy, późno i próżno

Eksces się zdarzył - denko obeschło

Tyle zostało – żyły, pergamin

 

Ziarno zasiane trochę podrąży

Jutro zakwitnie – stanie się rdzeniem

Nowej zabawy, to niebo-piekło

Kładą się cienie, rozum się traci

A całą resztę jakoś się znosi

Schowam na później ciemnowidzenie

13
wolnosc_mojej_duszy

wolnosc_mojej_duszy

Opublikowano
Opublikowano

@kwintesencja @kwintesencja Jak kobieco - w różnych aspektach. Trudny to wiersz dla mnie - nie umiem rozkładać ironii na czynniki pierwsze, a tu nie dość, że sarkazmu dużo, to i takiej nonszalancji - w dobrym tego słowa znaczeniu, która jest trudna do rozczytania, mimo że dziś nie połamałaś tak nam języków jak poprzednio;) Nie będę pisać o Twoim zasobie słownictwa i co z tym robisz! 

Rozumiem ten wiersz jako głos rozgoryczenia i manifestu. Już w pierwszym wersie PL krzyczy, że chce zostać sam - "odejdź, nie podchodź". Zazwyczaj jak tak mówimy, to chcemy odwrotnie - i już po tym wiem jakie uczucia będę towarzyszyły dalej. "Daj nic nie myśleć" - czyli PL nie za bardzo ma ochotę na przyjmowanie logicznych argumentów, a początek samego wiersza jest jakby wyrwany z końcówki rozmowy - z kim rozmawia PL? Być może dalszą część nam odpowie;) Kolejne wersy to wyliczenie oznak upływu czasu - wręcz turpistyczne obrazy.

Druga strofa przynosi PL ziarno nadziei - jest bardziej optymistyczne (czy na pewno? "Kładą się cienie, rozum się traci" ). Wyczuwam, że puenta jest pogodzeniem się z tym, co nieuchronne. Miało zabrzmieć antydefetycznie - ja czytam to odwrotnie :) Mało tego, uważam, że PL rozmawiał z lustrem. 

Nie wiem czy trafiłam z interpretacją, ale jest to wiersz wart zatrzymania się :)

Ściskam!

 

 

1
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
Opublikowano

@kwintesencja No to tym razem mroczniej się u Ciebie zrobiło, poniekąd także brutalnie. Ale taka jest właśnie ta cała prawda i bywa też okrutna.

Ja odczytuję w wierszu sporo negatywnych emocji, przymus, oczekiwania, jakby rezygnację.

Jutro wrócę jeszcze do Twojego wiersza bo mnie bardzo ciekawi ten obraz. Jak zwykle bardzo plastycznie.

Pozdrawiam serdecznie :-)

1
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za tak wnikliwą analizę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobrze myślisz, to rozmowa z samą sobą, pl boi się utraty kontroli nad swoim życiem, braku kontroli nad czasem i przemijaniem, ale przede wszystkim tym, że może stracić kontrolę nad swoim umysłem. Czuje, że kiedyś wszystko to nastąpi, ale jeszcze nie teraz, jeszcze ma siłę się temu oprzeć 

 

@Tectosmith

dziękuję

dawno nie napisałam zadnego wiersza tak impulsywnie jak ten, nie potrafilam inaczej, masz rację, prawda zwykle boli…

pozdrawiam serdecznie

1
error_erros

error_erros

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten wers jest dla mnie kluczem do całości wiersza. To takie porzucenie wszystkiego, pozostawienie wszystkich spraw samym sobie na czas "letargu". Fajne. I fajna forma - nadal ponad wszelką wątpliwość Twoja, ale czuć eksperymentem. To cenne, że mimo poszukiwań, jako autorka nadal pozostajesz w pełni sobą.

2
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawda, to też taka rezygnacja i częściowe pogodzenie się ze swoją niemocą 

 

Dziękuję, bardzo mnie cieszy, że tak uważasz, bo właśnie na tym mi zależało, na zmianie, ale nie na zatraceniu tego co dotychczas 

pozdrowionka :)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Manek
      Gorzków cz. VII

      Przez Manek · Opublikowano

      Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam
    • kropka kreska
      nie zawsze zbierzesz - Dla Niej

      Przez kropka kreska · Opublikowano

      był piękny, słoneczny poranek obłoki spokojnie sunęły po niebie powiewał leciutki zefirek a ona szła   bez celu, byle przed siebie   bezstronnie, bez wahań - kto bardziej? a co było? minęło, nie przeliczała patrzyła prosto i najzwyczajniej   stopa przed stopę, bo jednak ostrożnie  - od siebie  dojrzała i ogarnęła  przykryła lekko, współczule pomniejsze   i nagle słońce zdało jej się zbyt ostre a wiatr wstrząsnął swą siłą bo serce zadrżało o bezbronne   moje maleństwo - szepnęła - wyrośniesz    i z nowym poczekaj, wytrwaj - ja wrócę   w pełni nadziei, uśmiechu i z dobrym słowem przelewając spomiędzy  poiła dzień za dniem nie ustając w trudzie   aż przyszedł czas zrozumienia tak, uroniła dwie łzy - skoro nie mogło być więcej   ale powstała z kolan i ruszyła dalej bo najlepszy grunt? to nie stracić  siebie samej   i dobrze wie: nie rozkwitnie gdzie nie przyjmuje się miłości   ***   czego nie mogła dostrzec w chwili nieobecności   ziemię już dawno rozgrzebano   bo liczył się nie plon   lecz jej żywe  ziarno        
    • kropka kreska
      huśtawka - Dla Niego

      Przez kropka kreska · Opublikowano

      dziękuję za twoje yang   co wprawione w ruch - kołysze się z rozwianymi myślami powroty wybieram spokojniejsze   moje yin na pohybel temu, który podejdzie  wystarczy i tak _ nigdy nie będziemy tacy sami   chciałeś być bliżej? czy chodziło o wiatr?   *** ona pragnie być wyżej i wyżej upewnia się wykręcając głowę jesteś - stoisz - zapadasz   popychasz z odskokiem   jej góra - tobie dół a przecież bliskości rezonują każdego z nas  (bo cóż ponad piachem?)   nie zatrzymuj  nawet do mnie i usiądź czasem   bo masz prawo  bujać się jak ona, jak ja   wiesz, nie wszystko musi być razem  
    • Annna2
      Ziziphus spina-christi

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Łu noju uż kapelki w ksiotki łustrojóne só, i szlejfki furaju na zietrze, abo dzie eszcze. Na majowe litanije buł cias, jek w októłber różaniec est. Matulko Śwanto ma modry klejd, tlo niebo Warniji i spsiyw. Ziziphus spina-christi,zielóne szczepy zawdy, abo krew?             Kapliczki już kwiatkami przystrojone. Wstążki fruwają na wietrze, i nie wiem gdzie jeszcze. Był czas na majowe litanie, bo w październiku przewidziany różaniec. Mateńka Święta ma błękitną sukienkę, jak niebo warmińskie jak śpiew. Głożyna wiecznie zielona, czy może krew? Na górze Synaj o miłości było, na chwałę Boga, tu nic się nie zmieniło. Czy zielone krzewy znów broczą karminową posoką? Cud odkupienia- wciąż tyle rozstajnych dróg. Czy ciernie są podobne do gorących ust? I znów wiatr popędził arterią poprzeczną, rozłożył ręce, świat zasłonił deszczem. Majowe pola się śmieją w barwnej sukience, jak marzenie z zapachów róż. Wracaj wietrze i wiej tylko tu jeszcze. Pieśni miłosne śpiewaj na chwilę dla snów. Cienie drzew rozkołysz w tę letnią noc. Drogą Krzyżową zaszum, lśniącą oprawą łąk. Bądź.
    • Migrena
      A gdybyś nie istniała

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma nie wiem co powiedzieć. Chyba tylko..... dziękuję Roma.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...