Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bardzo smutny i przepełniony poczuciem winy wiersz...

Wywołał  takie, oto, przemyślenia:

ciężko jest żyć w czasach, w których dominuje egocentryzm, skupianie się na sobie i własnym "ma-być-dobrze" .

Jako jednostki -  bardzo się od siebie różnimy. Nadajemy na różnych częstotliwościach, a nasze uczucia kompletnie się rozchodzą.

Postępując zgodnie z zasadami, tak silnie propagowanymi przez współczesnych psychoterapeutów i coachów (chyba jednej bardziej zakłamanych "profesji"), dążymy do pogłębiania izolacji

i samotności

 

Jednostki "niestandardowe" - cierpią.

 

 

Pozdrawiam serdecznie!

Opublikowano

@Stary_Kredens Poszukiwałem tego przełamania, lekkiego zburzenia nastroju, ordynarności. Dlatego też cieszy mnie, że trochę ta gumka nie pasuje. 

 

@Bożena De-Tre Prędzej Wojaczek, Bursy niewiele czytałem. 

@Coretanima Bardzo dziękuję za podzielenie się przemyśleniami, postaram się "na dniach" bardziej pomyśleć nad twoim komentarzem :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za obecność Waldku, zawsze miło mi widzieć twoją obecność.

@viola arvensis Dziękuję!

@duszka Dziękuję duszka. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz Myślę, że czasami lepiej nie szukać sensu, potrafi on zaskoczyć bezsensem nawet sensownym. Wiem, brzmi to nielogicznie. :-))))
    • @Annna2 prawda Aniu, ale ten dom jest w naszych sercach. U nas też gospodarstwo zostało sprzedane. Nie ma już niczego nowi gospodarze obmurowali dom zrobili kanalizację mają lodówkę i elektryczność ale to nam nie przeszkadza jak tylko siostry zjadą się z zagranicy w lecie jedziemy tam spojrzeć na pole które się nie zmieniło na górkę którą kiedyś przemierzałem konno lub na motorze w drodze do Parzymiech lub Napoleona do sklepu. Kłaniamy się grobom Potockich i naszym przodkom, grobom powstańców styczniowych i rodzinom szlacheckim i hrabiowskim które tutaj spoczywają, ludziom których kiedyś znaliśmy leśniczemu i oberżyście księdzu proboszczowi oni wszyscy tu są nigdzie nie wyjechali i te miasteczko też jest i ten kościółek przy którym w niedzielę odbywały się targi odpustowe gdzie można było kupić kogutka obraz święty czy lizaka większego od głowy. Tylko że ta ulica jakby się skurczyła a wszędzie zrobiło się tak blisko i do stawu i do byłych już sklepów w domach umiejscowionych i nawet do cukierni która jest ale już jej nie ma. A my trzymamy się za ręce i idziemy wdychając zapach naszego świata i nikt nam tego nie odbierze. Na koniec jeszcze na mszę do kościółka do proboszcza który naszych przodków nawet już nie kojarzy ale zawsze dostaje na mszę i modlitwę za wszystkie dusze. Myślę że nawet z sentymentu nasze dzieci będą tam jeździły.
    • @Leszczym Ogólnie myślę, że człowiek jako jednostka ma ograniczony wybór i Hiob jest dobrym tego przykładem.
    • @infelia Udało Ci się uchwycić moment który zawsze ilekroć przez chwilę jest ze mną niesie nadzieję................brawo.
    • @andrew Widziało niejedną śmierć i zalewało się łzami wzburzone że przecież mieli jeszcze całe życie przed sobą.Najpiękniejsze wspomnienia o tych co odejść im przyszło ukryli na dnie......................pozdrawiam Andrzeju.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...