Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Duszka

Mówili o niej Duszka (zawsze pomocna dłoń)
Jesienny zapach słońca w barwy stroiła gwiazd
Duszka mówili o niej
Przegoni nawet wiatr

Mówili o niej Duszka (umai każdy dom)
z sercem zawsze na dłoni
inna
jakby nie stąd

Mówili o niej Szczęście (od zawsze uśmiechnięta)
wianki plecie na łąkach
z kwiatami wyrusza w świat

Mówili o niej Duszka (co siłę twórczą ma)
świetlaną przyszłość przed sobą
oczaruje ten świat
____

Szeptali o niej ludzie
Duszka… od rana wianki plecie
wśród książek znaków szuka
spogląda zbyt często w niebo
[nikt nie rozumiał jej]
___

czas biegnie nieubłaganie
mija
      noc
     północ
              dzień
kolejny etap zamyka

Tylko już tylko Duszka
Nie chce już Duszką być.

Jesienny sad już przekwita
Łąkowe kwiaty w zeszytach
Duszka zamyka się w sobie
Od świata odgradza się

Duszka o niej mówili (przegonić miała wiatr)
światło i radość zabrała

Kto odpowiedzi zna?

Czego miała za dużo?
Czego poskąpił jej świat?
Jakich emocji zabrakło?

Kto odpowiedzi zna?
____

Boga co Światłem jest (chyba)
jakby lękała się Go…

Biblijnych przesłań nie znała
W XXVII widziała zło
___

PAN ŚWIATŁEM I ZBAWIENIEM MOIM:
KOGÓŻ MAM SIĘ LĘKAĆ?

PAN OBRONĄ MEGO ŻYCIA?
PRZED KIM MAM SIĘ TRWOŻYĆ?
___

Nikt nie powtarzał jej
O dobry i wieczny Boże
dajesz
zabierasz
to cud.

Szepnij Duszce na ucho
Wróć
do świata dziewczyno wróć

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J Łyna Dopiszę- myślę że nie przetrwa, bo nawet historii nie znają jej mieszkańcy- jak powielane stereotypy. To smutne, ale tak sądzę
    • @Berenika97 Przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Twoje opowiadanie „Dwa światy” ma w sobie coś z cichego pomostu między przeszłością a teraźniejszością - prowadzonego mądrą ręką nauczycielki historii, ale też sercem osoby wrażliwej. Widać w nim nie tylko Twoją wiedzę, ale i intuicję. Pięknie uchwyciłaś moment, w którym prywatne spotyka się z historycznym. Bardzo podoba mi się zabieg dwóch perspektyw: Moniki i Wolfganga. To dwa spojrzenia nie tylko z różnych krajów, ale też z różnych emocji. Ona - nieco zakompleksiona, ale otwarta, z własnym dziedzictwem wojennym. On - wycofany, trochę zaskoczony Polską, ale niesie swoje rodzinne brzemię i widać, że to nie jest dla niego wycieczka turystyczna, tylko wewnętrzna podróż. Piękne jest też to, że ich spotkanie nie jest ani banalnym „romansem”, ani naiwną próbą pojednania - tylko delikatnym zetknięciem dwóch światów, które nie znają się do końca, ale już nie są sobie obce. Dialogi są bardzo naturalne, a opisy sytuacyjne i psychologiczne, subtelne. Czuć w nich tło historii, ale nie są nim przytłoczone. To ogromna zaleta. Wielkie brawa, czekam na kolejną część. I bardzo dziękuję Ci za tę opowieść.
    • Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . @Maciek.J Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . Czy ten piękny obraz w twoim awatarze to Łyna czy Limajno ?
    • Kupują (modele) szkieletów ludzkich.  
    • @janofor bardzo ciekawie piszesz, wiersz ma w sobie tajemnicę, melancholię i żal. może dla tego Anioła jest jeszcze nadzieja?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...