Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nienawiść

Tectosmith
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Nienawiść

 

Korzeń Nienawiści nie został wyrwany.
Nic a nic Diabły, Anioły nie dały,
Demony... czekały latami...  

 

Nie pierwszy to dzień we Krwi skąpany.
Winnych, Niewinnych, Dzieci i Matek,
We własnych łóżkach, pod gruzami...

 

Miasta i wioski w pył zamienione,
Płaczą, wciąż płaczą! Lecz...  
Nie ma do kogo, nie ma kto pomóc..  

 

Masywne wrota ludzkiej Miłości
Szczelnie zamknięte, głuche, nieczułe...  
Podłością zaszczute... Zamilkły.

 

Martwe...  

 

Ziarno Nienawiści rozkwitało wiekami.
Nie zmierzło pod powierzchnią lecz
Kusiło rajskimi obietnicami...

 

Fanatyków Tabuny proroctwem mamione,
Wycinają życie wolnością "splamione",
Naginając przeszłość i teraźniejszość!

 

Ogień Piekielny niczego nie wybiera,
Zabiera, dusi, trawi, Spopiela!
Zwęglone Ciała z godności odziera...

 

Lecz Ty się nie martw, nic ci nie grozi.
Do tej części Świata
Ogień nie nadchodzi,

 

Jeszcze...

 

 

Wiersz poświęcony ofiarom wojen i terroryzmu.

Edytowane przez Tectosmith (wyświetl historię edycji)
12
violetta

violetta

Opublikowano
Opublikowano

Izrael zostanie przejęty przez Islam, przez wojska bliskiego wschodu, zasiądzie tam antychryst, wplączą na zajętym terenie całe chrześcijaństwo. Bóg nazywa tę religię jako wielką nierządnicę. Na pewno chodzi o tę religię, nie inną, bo tak wielkiej innej nie ma. To będzie potężne starcie. Jeszcze parę lat temu, gdy ktoś mówił o takich rzeczach, było abstrakcją. Zło się bardzo rozszerzyło, że nawet dobro powoli wypiera i dobrzy ludzie nic nie zrobią. Wg mnie tylko szybka ewangelizacja pomoże chociaż trochę, bo Bóg ma plan awaryjny :)

 

Nefretete

Nefretete

Opublikowano
Opublikowano

@Tectosmith

Hej!

Nie wiem, jaki miałeś tekst przed liftingiem, ale ten jest dobrze zobrazowany w treści tego wiersza.

'Korzeń Nienawiści 'jest korzeniem miłości blokowanej zatorem, który komplikuje swobodny przepływ w tych korzeniach.

Niektórzy rozkopują skrzep, a niektórzy w nim pozostają, bo bariera nie do pokonania. Bo co? Nie chcą? Boją się? Przed czym? Widocznie to się wgryzło tak głęboko, że ciężko z tej wspólnej głębi dendrologicznej wyjść. Zawsze marzyłem o świecie, w którym każda gałąź poda liście innej gałęzi, tworząc splot, który zapoczątkuje nowy, globalny( może trochę przesadzam) chleb, z którego wszyscy będziemy jeść jednakowo bez jakiegokolwiek uszczerbku, że ktoś zjadł więcej.

I tu jest problem!

 

Pozdrowienia przesyłam!

Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oby jednak nie. Wojna na większą skalę byłaby okropna w skutkach.

Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

 

Ta nienawiść chyba jest od zawsze i obawiam się, że będzie z nami jeszcze bardzo długo. Osobiście nie mam siły sprawczej, żeby cokolwiek z tym zrobić. Pozostaje jedynie pisać.

Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

 

To byłby przyjemny świat. Jakieś pozytywne zmiany już są i być może kiedyś tak będzie.

Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

 

@poezja.tanczy

Dziękuję i pozdrawiam.

3
staszeko

staszeko

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Na mój gust zbyt czarno-białe, jakby tu chodziło o walkę dobra ze złem, podczas gdy przyczyny wojen są prozaiczne i zagadkowe jak ludzka natura: dzisiejszy terrorysta zostaje jutro bohaterem, wszystko jest zamazane, motywy niejasne, a bieg zdarzeń często zależy od przypadku.

 

Ale sądząc z komentarzy większość lubi bajkowe podejście autora.

 

Pozdrawiam na trzeźwo i realistycznie.

 

 

Edytowane przez staszeko
czarno-biało => czarno-białe (wyświetl historię edycji)
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@staszeko Rzecz w tym, że ta rzeczywistość jest naprawdę czarno-biała i z odcieniami szarości także, ale...

Ważnym dla mnie jest by odróżnić broniących się od tych, którzy atakują. Z tego powodu dla mnie żaden terrorysta nie będzie bohaterem. Niestety nic nie poradzę na to, że jacyś tam inni widzą to inaczej, widzą na tyle inaczej, że potrafią wysadzić się razem z lotniskiem.

Dla mnie i wojna w Ukrainie i wojna z Hamasem są bardzo oczywiste, i zdecydowanie wiem komu kibicuję. Nie staram się też powiedzieć, że jest inaczej.

Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

Edytowane przez Tectosmith (wyświetl historię edycji)
staszeko

staszeko

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapomniałeś, że pojedynczy człowiek jest pełen sprzeczności, zapiera się własnych czynów, a cóż dopiero cały naród! Dla mnie najważniejszą cechą ludzkiego umysłu jest zwątpienie i tego brakuje w Twoim poemacie — nie zmusza do myślenia, nie widzę w nim konieczności dokonywania trudnych wyborów, wszystko jest przewidywalne i jednokierunkowe.

 

Wojna to nie mecz piłkarski, nie ma tu wygranych, płacą za nią wszyscy — własnym życiem, zdrowiem, bądź sumieniem.

1
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście, że nie ma zwątpienia bo jest to po prostu obraz wojny, który dodatkowo oddziela terrorystów od zwykłych ludzi. W wierszu tak jak i w naszej codzienności, wybory zostały już dokonane i nic więcej nie da się z tym zrobić. Wybory jednak były konieczne i bardzo ważnym tutaj jest, żeby przyjąć konkretne stanowisko i nie udawać, że jest inaczej.

Oczywiście, że to nie mecz, ale wojny istnieją i istnieć będą. A to dlatego, że nienawiść w człowieku zajmuje zbyt dużo miejsca. I nic na to nie poradzimy. Tak było, jest i niestety będzie.

Nie odbieraj nikomu prawa do obrony. Ani Rosji, ani Hamasowi nikt nie kazał zabijać niewinnych ludzi. Dokonali takiego właśnie wyboru, bo tak chcieli a to co się dzieje to właśnie konsekwencje ich wyborów.

Co do samej Strefy Gazy wszystko by wyglądało inaczej gdyby tego terroryzmu nie wspierali czynnie i biernie. Myślę, że Izrael wysłał wystarczająco silny sygnał by się od niego odczepić i zająć własnymi sprawami.

Miejsce na tym świecie jest dla każdego, ale zbyt wielu tego nie szanuje i tego nie da się rozwiązać pokojowo.

 

staszeko

staszeko

Opublikowano
Opublikowano

@Tectosmith

Mnie nie chodziło ani o Rosję, ani o Hamas, ani Strefę Gazy, ani nic konkretnego, tylko tak ogólnie kruchość ludzkiej egzystencji oraz okropieństwo wojny, która nie rozróżnia dobra od zła i niszczy niewinnych zarówno jak tych, którzy ją wywołali.

 

Taki punkt widzenia pięknie przedstawił John Donne w wierszu For Whom the Bell Tolls:

 

No man is an island,
Entire of itself.
Each is a piece of the continent,
A part of the main.
If a clod be washed away by the sea,
Europe is the less.
As well as if a promontory were.
As well as if a manor of thine own
Or of thine friend's were.
Each man's death diminishes me,
For I am involved in mankind.
Therefore, send not to know
For whom the bell tolls,
It tolls for thee.

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Klatka

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @huzarc a dziekuję, być moze cos w tym jest

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rafael Marius
      Wymarzona

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dla wnusi ma się rozumieć?     Ale ja byłem jedynym chłopcem w okolicy, który to potrafił i nie tylko to.   Pamiętam ostatni raz uplotłem przed 30tką dla jednej ślicznotki u mnie na działce. Pojechała w nim do Warszawy, a potem jeszcze na swoją uczelnie następnego dnia. Też poetka. Artystyczne dusze są najpiękniejsze. 
    • KOBIETA
      Czarne jagody…

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Dzień rozpływa się w szeptach  słońce wilgotnieje i gaśnie. Dotyka mnie kruchość drzew, wypełniam usta mleczną mgłą.   Jesteś tak blisko, używasz mnie… Zatopieni w sobie czerwienią bieli. A kiedy Twoje oczy błękitnieją  moje stają się czarne.!       :)                   
    • violetta
      Wymarzona

      Przez violetta · Opublikowano

      Myszkę powiesiłam, taka urocza jest:) niech sobie wisi:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Rafael Marius pleść wianki to każdy powinien umieć :)
    • Migrena
      Polityk w Supermarkecie

      Przez Migrena · Opublikowano

      Wchodzi on - Polityk- Polityczna Tłusta Świnia Koronkowa, kłamstwem nabłyszczony, wykarmiony na ludzkiej cierpliwości jak monstrum z promocji, które zjadło cały kraj i jeszcze pyta o deser. Skóra mu świeci jak szynka premium namaszczona budżetem, oczy lśnią krzywdą smażoną na głębokim oleju publicznych pieniędzy. Półki szepczą między sobą, drżąc jak przeterminowane sumienia: „Patrzcie! To ten, który otłuścił się na ludziach tak bardzo, że wózek go nienawidzi!” On nie idzie. On płynie - lawina krawatów, biurokracji i tłuszczu władzy. Każdy jego krok  skrzypi jak konstytucja po setce poprawek, wózek jęczy jak urząd pod jego cięzarem. Chipsy padają na kolana - bo wiedzą, że jego spojrzenie ma kalorii więcej niż one same. Jogurty płaczą w kubeczkach: „Nie zabieraj nas, panie, my jesteśmy tylko mlekiem, nie obietnicą!” Ser żółty topnieje, tworząc kałużę chciwości, gęstą jak miód z komisji śledczej. Banany wyginają się w paragrafy i paragrafiki, chcąc wyglądać bardziej praworządnie. Kiełbasy drżą jak wspomnienia budzetów, które „zniknęły przez przypadek” w jego kieszeniach - kieszeniach z czarnych dziur, zdolnych wciągnąć nawet dobre intencje. Kasjerki patrzą na niego jak na zjawę z zamrażarki moralności. Skaner nie śmie go zeskanować. Paragon, dotknięty jego palcem, zwija się w Ewangelię Znikającego Rabatu. A mop klęka i staje się Berłem Posadzki Zniewolonej - narzędziem jego foliowego panowania. Reklamówka otwiera swoje plastikowe usta i błaga: „Panie… nie wsadzaj mnie tam… już tylu przede mną nie wróciło…” Ryby w lodówkach zaczynają śpiewać psalmy o złodziejstwie, bo wiedzą, że dziś on jest ich jedynym świętym i jedynym katem. Puszki kukurydzy stukają jak zegary politycznej degradacji, ogórki w słoikach drżą jak ręce premiera po trudnym oświadczeniu. A on? Śmieje się. Śmiechem tłustym, wypasionym, jakby każda złotówka zamieniała mu się w dodatkowy plaster boczku. I ten śmiech przesuwa regały, gasi neony, sprawia, że butelki oleju ronią łzy kwasu tłuszczowego. Gdy bierze wózek -  ten klęka. Gdy wchodzi na dział z pieczywem -  bułki sypią się jak nadzieje narodu. Gdy przechodzi przy kasie, torty mdleją ze wstydu, a mleko zastyga w bieli czystej żałoby. I wtedy ludzie  - zwykli ludzie, z pustymi koszykami i wypłukaną godnością - patrzą na niego jak na tłuste nadużycie w ludzkim garniturze, na kulę chciwości, która zjadła wszystko, co dobre, i nawet nie beknęła. Patrzą i mówią szeptem, by nie usłyszał: - Chryste Panie… my naprawdę płacimy na tego durnia? A potem wybuchają śmiechem - takim mocnym, tak szczerym i bolesnym, że aż torty zaczynają klaskać, reklamówki mdleją, a chipsy śmieją się same z siebie. Bo groteska jest tak wielka, że aż pęka w szwach, a prawda tak tłusta, że nie da się jej zmieścić w żadnym koszyku.                

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...