Jedyne takie lustra

[Moondog]

Krusząc obce zwierciadła przestrzeni
Niczym wzburzone fale nadmorskie
Bo zdają się być na wyciągnięcie ręki
Snów dalekich światy bezdomne

 

Stąd ogień zdolny pochłonąć i strawić
Na rozkaz posłać w niebyt błądzące
Dusze w których nie przejrzą się gwiazdy
Gdy w lustrach oczu zapomną o sobie

 

 

 

 

Edytowane wczoraj o 03:59 przez Moondog (wyświetl historię edycji)

[A-typowa-b]

@Moondog a masz chłopie :). Wyszło. Pozdrawiam serdecznie :)

 

[Moondog]

@A-typowa-b a dzięki również serdecznie pozdrawiam :) 

[Leszczym]

@Moondog Tak, tak, wyszło :) !!!!

[Moondog]

@Leszczym thx :) 

[viola arvensis]

@Moondog możesz być zadowolony. Świetny wiersz !

[Moondog]

@viola arvensis serdeczne dzięki :) 

[Deonix_]

Ładny :)

Przemyślany, zręcznie napisany i zmetaforyzowany :)

I trochę jednak nieoczywisty. 

Zatrzymał :)

 

Pozdrawiam :)

 

Deo

 

[Moondog]

@Deonix_ dzięki 

Pozdrawiam :)