Nadzieja

[Ewelina]

ten moment niespecjalnie prawdziwy -

wzruszył mnie 

za mgłą rozbełtaną

światło 

uleciał smutek...

"Leć leć!" 

do nieba

do gwiazd 

zadarta głowa już nic mi nie ciąży 

rozsądek został jak zawsze - samotny

 

 

Edytowane 24 Września 2023 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@Ewelina

Ja odbieram jako nadzieja wbrew rozsądkowi, co często ma miejsce.

A czasem nawet się ziszcza.

[Ewelina]

@Rafael Marius a tak, dokładnie tak jest jak piszesz. To właśnie miałam na myśli pisząc ten wiersz.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To cieszy mnie bardzo, że odgadłem

[duszka]

@Ewelina Przez wzruszenie do nadziei... Ładnie i prawdziwie :)

[Ewelina]

@duszka dziękuję serdecznie :)

[Tectosmith]

@Ewelina Podobno nadzieja umiera ostatnia. Podobno należy ją mieć. W niektórych przypadkach (u mnie) ta nadzieja może się poprzeplatać z rezygnacją, ale da się z tym żyć.

Bardzo ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie :-)

[Ewelina]

@Tectosmith dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ważne, że nadzieja się jednak pojawia :)

Pozdrawiam ciepło

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przepiękne zakończenie, a właściwie puenta: czymże jest rozsądek, bez wiary, tęsknoty, radości i tak ogólnie odrobiny emocji?

[Leszczym]

@Ewelina Odważnie, bardzo odważnie...

[Ewelina]

@staszeko no cóż...niczym jest w zasadzie. Ot taki dualizm :)

@Leszczym serio:)?

Edytowane 29 Września 2023 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[viola arvensis]

@Ewelina jak dla mnie wiersz na 6. Nic dodać, nic ująć, świetny!

[Ewelina]

@viola arvensis bardzo dziękuję! 

Pozdrawiam serdecznie :)

[Wędrowiec.1984]

@Ewelina Jakoś tak mimo wszystko pozytywnie tutaj u Ciebie. To dobrze.

[Ewelina]

@Wędrowiec.1984 dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pewnie, że dobrze :)