Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzień dobry,

Szukam osób chętnych do współtworzenia projektu Punkt Wymiany Poezji.

 

Jeśli:

- piszesz dobre wiersze i chcesz w ten sposób pokazać się szerszej widowni,

- chcesz podzielić się z innymi swoim literackim gustem,

- chcesz zaopiekować się którąś z rameczek (na tą chwilę na "adopcję" czeka rameczka w Gdańsku i Krakowie,

- masz pomysł, gdzie w Twoim mieście można powiesić rameczkę

 

Po prostu napisz do mnie:

[email protected]

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@PunktWymianyPoezji - już tłumaczyłem Tobie na innym portalu, że to jest po prostu .. często niewykonalne z uwagi na przepisy administracyjne. Wyobraź sobie miasto zaśmiecone takimi rameczkami, bowiem wielu uważałoby, że ich poezja jest najważniejsza, więc muszą ją eksponować. Taką rameczkę to masz prawo zawiesić sobie na ścianie swojego, własnościowego domu - a nie na murach administrowanych przez urząd miasta, gminy ..

  • 5 tygodni później...
Opublikowano

@bronmus45 Ramka wygląda w miarę estetycznie a sam pomysł jest fajny. To jest jak najbardziej wykonalne i możliwe do umieszczenia również na murach administrowanych przez miasto, gminę czy inne państwowe podmioty, wystarczy uzyskać ich zgodę.

Opublikowano (edytowane)

Cóż, w anarchii jest coś poetyckiego i romantycznego, marzenie za wolnością... Uważam, że taka anarchistyczna ramka z poezją na reżimowych murach nikomu wielkiej krzywdy nie robi. A tysiące takich ramek? Nie nazwałbym tego śmieceniem. Choć oczywiście jest duże ryzyko, że zostanie po prostu szybko usunięta a osoba, która ją umieściła ukarana grzywną.

Edytowane przez JWF (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierali trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i tego konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierali

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Zaproszenie do tańca w bajkowym świecie, pełnym radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykają opór.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...