Zgłoś

Dobry wiersz, a mnie się jednak wydaje, że za komuny powoli tonęliśmy, a głównym produktem eksportu był zasiarczony węgiel i siarka,  a jeszcze 20 lat to mogłoby być jak u Kima. Teraz to zwyczajne spory polityczne,  podgrzewane przez polityków.   Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  @Wędrowiec.1984 Tak, są takie miejsca, które wręcz proszą się o ciszę. Noo, cmentarz nocą... to u mnie niekoniecznie ;) ale wieczór z zachodzącym słońcem (i bez tłumów!) to jak najbardziej :) Dzięki       @Wiesław J.K. podziękowania :)      

@Jacek_Suchowicz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  To jest lokowanie produktu albo poezja zaangażowana.  Zwał jak zwał, ale nie neguje tego. Coś trzeba robić   Pozdr.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  @Jaxsimus :) nie wiem, czy będę czytać 

PRZEMIANY   Późną jesienią chłód przychodzi w gości, Chmura za chmurą, już nie tak jak dawniej. Niebo spowite błękitem tylko z rzadka, Blaknie lata obrazu ostatni ślad po farbie.   Ucichła pieszcząca świergotem gromadka Co nam z wyraju przynosiła w darze Śpiew dobrej pogody i jurnej młodości, Odbitych nadziei słońca promienistych marzeń, Które wzrastały w nas do płomienności Roztapiając lody dając byt radości.   Liście co wcześniej swą żywą bawiły zielenią Zatańczą chwiejnie w czerwono żółtych odcieniach I w głuchym przywitaniu z ziemią Rozpoczną znów mozolną wędrówkę ku korzeniom.   Dni słonecznych głodne  Gdy słodkim strumieniem Wzlecą w górę I znów się zazielenią.   Jeszcze owoc zapomniany pozostanie gdzieniegdzie, Zimny wiatr go nie zwieje ani zwierz go nie zje. Mimo przetrwa ten ciężki Czas opadną nadzieje. Przyjdzie nowe. On sczernieje   Kiedy pani, która stare, zamarłe zamienia, Swą świeżością byt zastygły wyciąga z uśpienia. Odegra swoją rolę i tak do znudzenia. W kołowrotnym tym teatrze nieustannych przemian .