Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzień Jelenia

 

Omijam szczęśliwe miasta

 

Samochody wciąż na gazie

Masę ludzi bez pomysłu

 

Zblokowany monolit

Rozprasza niszczy powoli

Zabija w tłumie uczucia

Świadomości brak

 

Powrotów nie ma

Miasto zabiło rytm

W natłoku myśli złych

Pojawiasz się

Ty

 

Ukryć się (odnaleźć) w nim nie można

Zapachy farby w nocy

Pozamykane okna

Zawsze na skraju dróg

 

Nic że nam nie wyszło

 

Wiem co zrobić mam

Ten wieczór będzie nasz

 

Dwoje ludzi po przejściach odnajdzie swój czas.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marku to nie kwestia płci ale człowieka i to też się zmienia, samotny/a chce towarzystwa, ale nagle mu/jej nie odpowiada i znów pragnie samotności - jesteśmy zmienni i całe szczęście bo świat byłby jednorodny.

Pozdrawiam

Opublikowano

@sam_i_swoi Bliskość z ukochanym, nie ma nic wspólnego z towarzystwem i tego internet nie dostarczy. To układ zero - jedynkowy. Będąc w związku też bywa potrzeba samotności, odpoczynku, ale jest świadomość, że ma się tę drugą osobę, a jej brak bywa bolesny, bardziej, jak się czyta, dla kobiet. Pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

@Marek.zak1 Otóż ma, kiedyś się mówiło o towarzyszu na całe życie, czyli temu który towarzyszy nierozerwalnie drugiej osobie, nie o członku partii towarzyszu szmaciaku czy innym, towarzystwa tak rozumianego, a nie kompanów do czegoś tam czyli towarzystwa szemranego :) Mówimy o tym samym :)

Natomiast co do uczuć, czy brano pod uwagę populację z przewagą kobiet (tak jak jest w rzeczywistości)?

 

 

 

Edytowane przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Rafael Marius Dzień Jelenia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

…wracałam do domu właśnie jak radiowa dyskusja dotyczyła dnia…wszystko musimy nazywać????

@Rafael Marius Teraz myśli że l. mnoga bylaby stosowniejsza chwilami.Pozdrawiam

@sam_i_swoi Kaźdy ma mieć taki portfel jaki udżwignie.

@Marek.zak1 Nie wiem co to One?Ono też potrzebuje bliskości i On…ON CZŁOWIEK.

@sam_i_swoi Dokładnie .

@Marek.zak1 Świadomych Kobiet.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ktoś zauważy plamę, a ktoś nie powie, że ją widzi. W życiu jest dyskrecja.
    • Oj zazdroszczę tej miłości:)
    • @M jak Malkontent Każde pokolenie ma swoje bolączki i swoje ciemne strony, ale jednak myślę, że jest coś w stwierdzeniu że generacja urodzonych w latach '70 (obecni 45-55 latkowie) była i pozostaje na mocno straconej pozycji. To pokolenie, które wciąż na coś nie zdążyło, pokolenie ludzi spóźnionych na wszystko, którym rozmaite szanse i wyzwania uciekły sprzed nosa, które wiecznie goni rozpędzony świat.
    • @infeliaBrawo! To wyborny wiersz, w którym jest wszystko, co trzeba - prawdziwe życie, humor, nawet odrobinę przechylający się w stronę groteski, ale też subtelna, dyskretna liryka, zmyślnie ukryta w detalach (cycata baba, wata cukrowa, uczeń grający rolę drzewa). Radosna, sztubacka niewinność przeplata się tu jednak z pewnego rodzaju gorzką refleksją, która ukazuje bardzo asymetryczny konflikt między tym, co przecież naturalne, żywe, wesołe, intuicyjne - a ciasną klatką bezdusznej instytucji. Za puentę o czerwonym pasku postawiłabym siódemkę z plusem ;) Dlatego, bo wreszcie przywraca właściwy porządek świata.
    • Przegranym pokoleniem nas nazywają, ci co z okna czołgi oglądali. A ci co z okna kuriera wyglądają, za najbardziej nieszczęśliwych ludzi. Pół dnia rozkmin z bandą na drabinkach, drugie pół biegając za piłką. Od kwietnia do października mój rower do piwnicy nawet nie zaglądał, robiąc pięć razy równik po osiedlu oraz pobliskim lesie. Na ścianach pokoju pop, w ręce nieudolnie „Nie płacz Ewka”, a w radio Gollob, walczący o marzenia z dzieciństwa za cenę resztek zdrowia. Pamiętam nerwy pierwszej rozmowy i zawód na jej twarzy, gdy popłynęły pierwsze słowa. Tak samo jak stres przed egzaminem w dorosłość i radość po jego zdaniu. Potem na dobre przepadliśmy we mgle prozy życia, ale ci przed nami i za nami już nie? Bloki wypełnili przegrani, oszukani i rozczarowani, ale czy tylko czterdziestolatkowie? Czy wy nie żyjecie już tylko wspomnieniami? A wy niekończącą się frustracją z niemocy? Czy to jest lepsze od żalu? Żalu do was, że spieprzyliście nam życie. I do was, że nas ciągle doicie. My, pokolenie skrzywdzonych? Czy my, pokolenia skrzywdzonych? W kraju, gdzie ciągle za mleko płaci się krowami, trudno nie zostać pokoleniem straceńców.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...