Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Z cyklu: Stonoga co wołali na nią Miłość

 

 

 

(44 z lewej)

 

Miłość postanowiła

Iść do fryzjera

 

Ściąć włosy

Bo jej ich długość doskwiera

 

Miłość umówiła się

Na dzień i godzinę

 

Przyszła chwilę przed czasem

I ma zdziwioną minę

 

Bo fryzjer jej mówi

Że ma fryzurę modną

 

Po co coś zmieniać

A Miłość ma minę łagodną

 

Że jest dobrze jak jest

Można tylko zepsuć

 

Fryzjer przekonuje

Jakby nie mógł truć

 

Niby miły, niby ma rację

Myśli sobie Miłość

 

Ale włosy lecą mi na oczy

I to budzi złość

 

Nie czuje się z tym dobrze

Jak pies, który patrzy na kość

 

A nie je, nie może

Dosięgnąć i nic nie pomoże

 

Więc Miłość wróciła do domu

I sama ścięła włosy po kryjomu

 

Sama problem rozwiązała

I z maszynką się związała

 

Odtąd nikt jej nie mówi

Jak ma być

 

Sama wie jak jest lepiej

I nie boi tyć.

 

            //Marcin z Frysztaka

                  wilusz.org

Edytowane przez poezja.tanczy (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z Twojego wiersza bije taka moc, subtelna a jednak przejmująca:):) miłego dnia:)
    • już, natychmiast, zamieniaj w dom wszystko: suche pędy, patyczki tak cienkie, że ledwie je widać, szkiełka z roztrzaskanych butelek, stare płyty CD robiące w barach za podstawki pod browar, chłamięta z plecaków i szuflad, zeszyty i kamienie. stwórz z tego budyneczek tak kruchy, by zawalił się jak najszybciej, zniknął z oczu złośliwców, przeszedł do wieczności, czytaj: na drugą, nieoficjalną stronę, poza granicę logiki, wwalił się do innego wymiaru – i trwał tam, tylko dla nas. i chronił, był bezpieczną przystanią dla dwóch zbłąkanych łodzi. stwórz nam budyneczek-dżunglę, w której rozpocznie się wariackie, autochtoniczne cocktail party: para odszczepieńców trzaskająca młotami w matryce bezbronnie technologicznych zwierząt, usmartfonionych bestii, odlogowująca się (w tym wyrazie nie ma błędu!), brutalnie i nożem, z nieprzyjaznego świata cyfry. wprost w swoje zakamarki, w głąb niepoznania.
    • @Berenika97 pieczęć mnie urzekała do głębi. Lubię takie pisanie.  Pozdrawiam 
    • @Berenika97 bardzo dziękuję za tak wiele trafnych spostrzeżeń. Tyle chciałam przekazać i może jeszcze więcej. W każdym razie cieszę się, że przekaz został odczytany zgodnie z moją intencją.  Pozdrawiam @Annna2 życie to ciągle zmagania ze sobą i ze światem. Dziękuję serdecznie
    • @Berenika97 jest to tekst o transformującej, wyzwalającej i objawiającej mocy miłości.   Prześlicznie napisany :) Bereniko. jestem zachwycony !
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...