Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

On, ona i chata wypasiona ❤️

Ana

Przez Ana
w Proza - opowiadania i nie tylko

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ana

Ana

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Ona - wprawdzie nie miała silnych ramion i dużej kaheti, ale była jeszcze młoda i miała wszystkie zęby. Co było na jej plus. Szybko też wspinała się na drzewa i celnie rzucała kamieniami, co było na jej kolejny plus. Do tego nie była piskliwa jak inne, co... i wiadomo. Klamka zapadła. 

On - był nadmiernie zarośnięty i śmierdział bardziej niż inni. Co było na jego minus. I prawie wszystko było na jego minus i irytował ją. 

 

Jego zaloty trwały całe trzy dni. Nie chciała. Czwartego dnia wziął ją pod pachę i wrzeszczącą zaniósł do swojej jaskini. Bo ile można czekać. Na wszelki wypadek zastawił głazem wejście, żeby nie uciekła. A przynajmniej nie za szybko.

 

Rozejrzała się. Jaskinia była przytulna, ogrzewana, z widnym oknem. Wielkość jego maczugi sugerowała, że miał krzepę, a leżące na podłodze skóry zwierzy, że był dobrym myśliwym. Na ogniu smakowicie skwierczała pieczeń.  Taaak... To było dobre miejsce, żeby odchować przyszłe młode. A on wcale nie był taki zarośnięty i wcale tak bardzo nie śmierdział.

 

Spojrzała na niego i uśmiechnęła się. 

 

Edytowane przez Ana (wyświetl historię edycji)
6
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Ana

Ana

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Marek.zak1 Ostatnio żartowałam z kimś o podobnej sytuacji i stąd ten tekst :) Dziękuję :)

@Rafael Marius Nie tylko mogło, ale zapewne do podobnych sytuacji często dochodziło. Dziękuję :) 

@violetta Też zawsze oglądałam "Jaskiniowców" z niemal otwartą buzią podziwiając ich "rozwiązania techniczne" ;) Dziękuję :) 

@Starzec Dziękuję :) I również pozdrawiam serdecznie :) 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wędrowiec.1984
      Meltdown

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jasne, że nie o to chodzi. Chodzi o coś więcej. Pamiętam jak próbowałem rozpracowywać każdą z wypowiedzi potencjalnych partnerek. Rozmyślałem dlaczego pomyślały tak, a nie inaczej. To było straszliwie męczące. Wielokroć również nie rozpoznawały intencji moich wypowiedzi. Wiadomo, swoje już osiągnąłem w tej materii, ale myślę, że wiele osób miewa podobne problemy, jak wyżej przeze mnie opisane. Przydałby się standard, którego można by się trzymać. W pojedynkach wiadomo co i jak, oraz kiedy trzeba zrobić, jaką czynność wykonać. To uporządkowane zachowania, a równie ekscytujące, jak randki.   Jestem przekonany, że ułatwiłoby bardzo.   Aj no, nie chodzi o to, żeby przychodzić na gotowe. Chodzi o pewien, nazwijmy to, "protokół dyplomatyczny", którym należałoby się kierować, tak jak kodeksem honorowym podczas pojedynków.   Rozumiem.   Zgadzam się z Tobą.   Tak, to prawda, dlatego, między innymi w celu wyrażenia własnych emocji, wybrałem formę wiersza. Uwielbiam przez wiersz opowiadać, co czuję.  
    • Rafael Marius
      Skąd się biorą dzieci

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A dziękuję za pamięć. W sumie to u mnie po staremu, ani lepiej ani gorzej. Może jednak trochę gorzej. Jakoś tak teraz inne sprawy mam na głowie i mniej czasu to nie logowałem się, choć czasem zaglądam i czytam co piszecie.  
    • violetta
      9 maj dzień pabiedy

      Przez violetta · Opublikowano

      @Andrzej_Wojnowski Francuzi pomagają.
    • Natuskaa
      (... skamieniałość)

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Głupiec nie widzi tego samego drzewa, co mędrzec – William Blake   Mówisz, że w tym lesie mrówki się zebrały na obrady, a zdarzają się one bez ustanku. I że widziałeś je w towarzystwie sarny, albo to były tylko jej oczy oświetlone strumieniem światła. Coś poruszyło suche trawy, jakiś konar spadł i popsuł muchomora, albo tylko jego kropki... zaraz, zaraz - popsuł kropki czy czerwone tło? A teraz nie ma grzybka. Niewielka to szkoda, skoro był wątpliwej wartości odżywczej. I jeszcze mówisz, że drzewo to dąb, grab, buk, sosna, brzoza... a kora jego ma bruzdy, jest gruba, cienka, biała, brązowa... mówisz...   Gdybyśmy byli tacy sami, ja i ty, ona i ja, ty i on... czy patrzylibyśmy w ten sam punkt na niebie, ten sam owoc czereśni chcieli zerwać, czy może - nawet wtedy nasze oczy szukałyby innych detali tego samego obrazu? Gdzie królowa pszczół znaczy początek, a gdzie koniec, czy teraz oglądasz żołnierza czy piastunkę? Porwane światy, postrzępione jak włókna tkaniny, przywołują nas. Ślizgamy się po nich, jakbyśmy chcieli wiązać epoki w jakieś pęczki, segregować je na niejadalne części naziemne i zdrowe korzenne, albo zgoła odwrotnie.   Dziś brakuje mi myśli, która się pojawia, dziś przychodzę do ciebie, a ty wspierasz mnie swoim sękiem, swoim zapomnianym odciskiem na stopie, który zdołał się zagoić. Lubię kiedy o nim opowiadasz, kiedy jesteś pełen skamieniałych emocji. Odszukuję w nich podobieństwo do moich własnych, a potem robię zdjęcia dla potomnych, oni też porównują odczucia. Chcesz czy nie, dzisiaj jesteś moim mędrcem, więc dobrze wybierz drzewo o którym mi opowiesz.  
    • Rafael Marius
      Meltdown

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Przecież masz już żonę to po co Ci to, chyba że lubisz flirty, choć o to raczej bym Cie nie podejrzewał. Ale pomysły faktycznie masz nie z tej ziemi, choć mam paru kolegów z spektrum autyzmu i może im by coś takiego faktycznie życie ułatwiło.   Jest też inna metoda małżeństw aranżowanych, jeszcze obecna w pokoleniu moich pradziadków. To zdejmowało z barków młodych całe te starania. Przychodzili na gotowe. Moi i ich rodzice też mnie swatali z dwoma pannami, ale nic z tego nie wyszło.   Może się zdziwisz, ale u mnie właśnie bycie sobą oznacza dopasowywanie się, wręcz zlewanie się w jedną całość z drugą osobą. Na początku to była mama, a potem kolejne panie już w zbliżonym do mnie wieku. Pierwszą miałem  w przedszkolu. To jest taka osobowość nie będę już wchodził w typologie i dlaczego tak jest.   Niestety z tej puli, która do takich relacji osobowościowo się nadaje wiele osób pod wpływem negatywnych doświadczeń  odpada i coraz trudniej kogoś z takiej bajki znaleźć.   Ja też odpadłem, zacząłem się izolować i oddzielać, a teraz tak jakbym wracał. Kto to czuje to wie, trudno wyrazić słowami. Może w wierszu było by łatwiej, ale pewnie zbyt trudne dla mnie.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...