Cudze bajki

[Ewelina]

przepełniona jestem cudzymi historiami 

w jedwabiu słów ściegiem wąskim zapisanych - 

lecę do majaczących chmur

wysoko

do przestrzeni otwartej między mną i nimi - 

bohaterami

ze snów - 

wyobraźnią znaczonych 

 

rozproszona jestem cudzymi bajkami...

wznoszę się wznoszę 

z życiem złamanym na pół

w nieznane nierzeczywiste miejsca

od nowa wciąż...

 

wtapiam się w litery i znaki 

wtulam się w ich subtelny ruch

 

 

 

[Rafael Marius]

@Ewelina

Spotyka się takie osoby pełne cudzych bajek, a konfrontacja z codziennym życiem bywa dla nich nad wyraz trudna.

[Ewelina]

@Rafael Marius Lepsze cudze problemy niż własne. Taka to forma ucieczki przez życiem. 

[sam_i_swoi]

Marzycielskie to pojęcie postawy życiowej w  wierszu, pomimo rozczarowań wciąż aktualne :))) (bo jakąż mamy mieć nadzieję?)

Pozdrawiam :)

[iwonaroma]

Ależ wyobraźnia :)

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A seriale dostarczają ich w obfitość i ludzie żyją perypetiami wymyślonych bohaterów.

Szczególnie to starszych kobiet dotyka.

[Ewelina]

@sam nadzieja umiera ostatnia... ponoć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a marzyć jest pięknie, bez względu na okoliczności :)

Pozdrawiam :)

@iwonaroma całkiem standardowa?:) 

Tak sądzę, ale może się mylę. 

Pozdrawiam :)

@Rafael Marius albo problemami sąsiadów ;) 

Niestety i tak bywa. Mam wrażenie, że tu płeć jest bez znaczenia ;)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mężczyźni poumierali. Zostały tylko one.

Ja znam dużo starych kobiet nawet po 90tce.

Z nimi przynajmniej można pogadać tak jak dawniej, szczerze.

Nie mają wiele do stracenia. Ja też. A nic tak nie sprzyja...

[Ewelina]

@Rafael Marius no tak, jak się nie ma wiele do stracenia to faktycznie to sprzyja :) W każdym razie niektórzy z lubością ekscytujące się życiem innych. Nigdy tego nie pojmowałam. Mam dosyć swoich zmartwień i nie rozgrzebuję cudzych, zwłaszcza jak ktoś sobie tego nie życzy.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Od pewnego wieku w życiu ludzi mało się dzieje. Zakupy, od czasu do czasu do przychodni, do kościoła coraz rzadziej lub nigdy.

Jest mało własnych bodźców to szuka się ich u innych. Najprościej w telewizji lub tak jak piszesz u sąsiadów.

 

Poza tym kiedyś tak się wychowywało kobiety, by żyły życiem innych. Nie pracowały. Ich światem był mąż, dzieci, wnuki.

A gdy ich brak na starość...

 

Kiedyś, gdy byłem młodszy byłem dostarczycielem wrażeń dla sąsiadek. Umiem opowiadać barwne historie...

Miały ze mną dobrze, a ja z nimi. Wiedziały co lubię... jeść.

 

[Ewelina]

@Rafael Marius czyli przyjmujesz że pewne rzeczy przychodzą z wiekiem. Hmm. Ja mam wrażenie, że niektórzy bez względu na wiek skupiają się mocno na życiu innych. 

To miałeś dobrze z tymi sąsiadkami :)) Teraz takie sąsiedzkie relacje raczej są rzadkością. 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewne tak jest, ale to już bardziej sprawa osobowości i wychowania.

A w starszym wieku to reguła z nielicznymi wyjątkami.

 

Ja nikogo takiego nie znam w moim wieku i młodszego, a chciałbym.

Wszyscy są zapatrzeni w siebie, a inni ich nie obchodzą. I to właśnie jest jedna z chorób obecnych czasów.

[Ewelina]

@Rafael Marius tak, trochę coś w tym jest, że dziś to inaczej wygląda i pewnie to wina "czasów". Choć ja ani moi rodzice nigdy nie nawiązywaliśmy jakiś szczególnych relacji z sąsiadami. Zwyczajnie nie mieliśmy i nadal nie mamy takiej potrzeby. W naszym więc przypadku tak jest od lat i tzw. "czasy" nic do tego nie mają.

[Rafael Marius]

@Ewelina

U nas to też rodzaj budownictwa temu sprzyja. Tak było projektowane pod integrację.

Kiedyś to naprawdę każdy korytarz  był jak jedna rodzina i spółdzielnia też urządzała imprezy integracyjne. Był klub dla dzieci z różnymi zajęciami.

I wszystko pod nosem, dwa kroki.

Teraz to wszystko umiera wraz z mieszkańcami.

Niedawno właśnie zmarła główna animatorka blokowego życia  towarzyskiego  w wieku 92 lat.

 

 Ci młodzi wprowadzają się na krótko i idą dalej zanim się zdążą poznać.

A zresztą brak im iskry bożej, takiej jaką miała wspomniana nieboszczka.

Dusza towarzystwa. To trzeba mieć charyzmę.

 

Edytowane 26 Czerwca 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Czarek Płatak]

Wg mnie jest to utwór 'całkiem gotowy'. Pozdrawiam 

[Ewelina]

@Czarek Płatak dziękuję! Ja mam ten problem, że często i tak wracając do moich wierszy, dochodzę do wniosku, że coś trzeba poprawić... Rzadko kiedy jest inaczej. Nie potrafię ocenić czy mój wiersz jest gotowy czy nie. Zawsze jestem otwarta na ocenę z strony Czytelników i sugestie.

Pozdrawiam serdecznie :)

[Tectosmith]

@Ewelina

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Najwyższy czas się tego oduczyć i zaakceptować własny punkt widzenia i odczuwania. Nie wszystko musi być idealne. Dodam nawet, że przesadna idealność może być po prostu nudna :-)

Wiersz bardzo ciekawy. Myślę, że każdy z nas jest w jakimś stopniu wypełniony historiami innych, bliższych, dalszych i nieznanych osób. To po prostu element codziennego życia.

Pozdrawiam serdecznie :-)