Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Narzędzia naprawcze

Leadeer
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Leadeer

Leadeer

Opublikowano
Opublikowano

Czy dobro się kończy tak jak kończy się życie? 

Czy zostaje i trwa niczym kości z wapienia? 

Jeśli dobro jest wyspą w oceanie zwątpienia

To czy piaskiem tytułować jego ludzkie odbicie? 

Pustynnym dobrem, nieprzeliczonym żadnymi miarami

Kruszejącym, tak drobnym że prawie jest beznadzjeją?

Bo gdy skały potęgi przez władze przyrody skruszeją

Stają się budulcem, dla świata sztucznego sługami

Tak dobro jest sługą i budowniczym zarazem

Ku przyszłości kierując zatracenie moralności

I widząc w umysłach przebrzmiały ślad przeszłości

Kasuje i nadpisuje tym jaśniejszym wyrazem

Do odczuwania niepotrzebni wszelacy bogowie

O ile obecne pierwotne zdolności poznawcze 

Bo zawsze w społeczeństwie są narzędzia naprawcze

Daj sobie pomóc, to nie są niczyi wrogowie

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Piszesz o dobru, czymś bardzo ważnym...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W każdej epoce działały siły dobra i zła, siłą sprawczą obu był i jest.. człowiek.. chyba najgorsza "zaraza", jaka chodzi po ziemi. Czy dobro się skończy.? nie.. dopóki będą ludzie chcący pomagać innym itd, itp...

Leadeer.. bez urazy, treść jako całość wypada dość patetycznie, choć są frazy do zastanowienia.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      Boga się nie udowadnia

      Przez andrew · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • andrew
      Zobaczyć Światło

      Przez andrew · Opublikowano

      ,, Daję wam przykazanie nowe , abyście się wzajemnie miłowali. Jak Ja was umiłowałem,,J13, 34   świat bez gruzu ciemności myśli  pełen ładu harmonii  jak łąka pełna kwiatów   gdzie spojrzysz uśmiech mosty nie zburzone    to nie utpia   wystarczy... wystarczy zobaczyć Światło Światło jakim jest Bóg  i iść za nim   tylko tyle  aby świat był miłością    5.2025 andrew Niedziela, dzień Pański  
    • Naram-sin
      cumulonimbus

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      zażądałaś śniadania jak w hotelu no to kupiłem różne rodzaje herbat   stawiam w kuchni pod oknem cały zestaw zielona earl grey mięta leśne marzenie ale ty wychodzisz bez słowa do pracy   zostaję z pełnym czajnikiem i pustą szklanką w zasadzie wszystko mi jedno co powiesz gdy wrócisz na wieczór przewidywali przejście frontu - - niebo już iskrzy jagodowym fioletem   mam nadzieję że nie będziesz się tłumaczyć   jednym ruchem wysypuję z pudełek i mieszam na stole torebki obłoki         Rozmowy z Niką,  maj 2025
    • Naram-sin
      In ninna nanna

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński    Żeby tworzyć metafory w obcym języku, trzeba najpierw doskonale go znać i bawić się świadomie łamaniem zasad.   Jeśli rzeczownik città jest w rodzaju żeńskim, to nie może być użyty z mio , które jest w rodzaju męskim. Jeśli we włoskim języku używa się rodzajników przed rzeczownikami, to ich pominięcie jet błędem. Dopełniacz po włosku wymaga użycia przyimka di i nie da się inaczej, zasłaniając metaforyką. Tranquillo - po włosku oznacza spokojny, a nie spokojnie, w tym miejscu powinno użyć się zresztą innego słowa, bo w danym kontekście po prostu tak się nie mówi, itd. Znając oryginał (roboczy) oczywiście mógłbym pomóc (i chciałem), ale po co, skoro autor jest przekonany, że umie lepiej? Wprawdzie znajomość języka pozwala, być może, zaledwie na dogadanie się w barze na dworcu, no ale przecież istnieje metaforyka, czyż nie?   Dobór słów to już inna para butów, choć w niektórych miejscach zaproponowałem inne ze świadomością tego, że słownik nie oddaje ususów. Tego przez całe życie uczą się np. tłumacze. A w ogóle przekład poetycki to jedna z najtrudniejszych dziedzin w przekładoznawstwie, wymagająca wielu umiejętności, intuicji, (o perfekcyjnym opanowaniu obu języków już nawet nie mówię), praktyki... Tłumacze nieraz sprzeczają się o pojedyncze słowa, wyrażenia...  Lecz co tam oni tak naprawdę wiedzą... ?   Pańska odpowiedź jest typowym odwracaniem kota ogonem, a ja nie będę się bawić w pustą erystykę, bo wiem, co napisałem. Na tym kończę, dobranoc.  
    • Naram-sin
      Iskra

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        A to nie jest deklaracja miłości? A splot ust?   Iskra jest czymś nietrwałym, stąd przypuszczenie, że to już przeszłość. W wierszu nie ma poszlak sugerujących, że wspomniane jutro nadeszło i przyniosło dalszy ciąg tej historii.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...