Materiał bólu

[nnnn]

leżąc
w szlaku spojrzeń
zabrudzonych wstydem
opłakuje
zawalone mosty losu

oddech
stale zamkniętych ust
płynie linią
tęsknych brzegów

z twojej nieobecności
tkam dywan
żalu

[Lady_Supay]

Pierwszą strofę przerobiłabym w całości:

leżąc
w szlaku spojrzeń
(hmmm, jeżeli się leży to ewentualnie na,a nie w szlaku, a jeżeli zamierzasz podążać za wspomnieniami, to nie powinieneś leżeć), więc wstanę i pójdę dalej

idąc szlakiem wspomnień
zabrudzonych wstydem
opłakuję zwalone zwalone źle mi się kojarzy, a żałuje,opłakuje się spalone mosty
mosty losu

Druga również do przeróbki:

oddech
stale zamkniętych ust - (więzisz oddech w ustach? został więc nam nos)
płynie linią brzegów - oddech płynie linią brzegów - jakie linie opływa wydech wytęsknionych nosa? - linie ust WŁASNYCH,a o nie zapewne nie chodzi ;)


A trzecią zostawić jak jest.


Pozwolę sobie z nadzieją, że się nie obrazisz na mały misz masz Twojego wiersza:


"idąc szlakiem spojrzeń
zabrudzonych wstydem
opłakuję spalone mosty

oddech milczących ust
płynie linią brzegów
wytęsknionych

z twojej nieobecności
utkam dywan
żalu"

W sumie zmiany niewielkie, sens ten sam, a inne brzmienie. Nie wiem, czy lepiej. Niech autor obiektywnie porówna i skorzysta jeżeli jakakolwiek sugestia wpadnie w oko.
:)
Pozdrawiam
su

[nnnn]

fakt, brzmienie pełniejsze :) dziękuję i pozdrawiam.

[nnnn]

fakt, brzmienie pełniejsze :) dziękuję i pozdrawiam.