Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Odkrywanie wiosną


Rafael Marius

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 To prawda zarówno wokół nas, gdy wszystko zmartwychwstaje z zimowego snu, jak i w naszych sercach.

Dziękuję za polubienie.

 

 

Ja też miałem 2-3 tygodnie przerwy od forum, ale szczęśliwie znowu jestem.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A najważniejsze, żeby zakradła się nie tylko do ptaszków, ale również i do ludzkich serc. A nie wiem czy też tak odczuwasz, ale mnie się wydaje iż dużo rozdrażnienia w powietrzu się unosi. Być może już przedświąteczna presja na nerwy, a może co innego?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli jednak coś w tym jest. Ja dużo ludzi codziennie spotykam i niektórzy zachowują się mało wiosennie, raczej zimowo. A nawet jeszcze gorzej powiedziałbym.

 

Stwierdzić faktycznie trudno. Pewnie większość sama nie wie. Ja jednak już mam taką naturę socjologa amatora i lubię szukać zależności.

 

Najlepiej jest jednak szukać oznak wiosny. Pięknych kwiatków, wtedy samopoczucie się poprawia. Codziennie pojawia się coś nowego i jest ślicznie.

 

Teraz już krokusy powoli odchodzą i pojawiają się żonkile na arenie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Rafael Marius Śliczny, wiosenny wiersz! Aż powiało cieplejszym wiatrem:-) Pozdrawiam!

@Rafael Marius  @EwelinaMyślałam, że tylko mi się wydaje, ale faktycznie wszyscy są rozdrażnieni. Być może to przesilenie wiosenne i jednocześnie niedobory witamin po zimie. A może wpływ planet, te mają największy wpływ na wszystko dookoła. Pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To się bardzo cieszę, że tak go odbierasz. U mnie w sercu i całej okolicy bardzo wiosennie. Ja bardzo lubię szukać pierwszych śladów jej przyjścia, gdy rozkwita kolorami, po zimowej szarości.

To jest nas już trójka z takimi spostrzeżeniami. Znaczy się coś w tym jest.

Na nerwy najlepsze krokusy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym No ok, to wszystko jasne ;) Miałam nadzieję, że Peelem nie jesteś. Zawsze staram się oddzielać Peela od autora, ale tak mi się jakoś niefortunnie napisało, jakbym tego nie robiła. W Twoje życie nie mam zamiaru ingerować ;)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A tego to akurat zazdroszczę, bo ja w swoich snach rzadko mam coś ładnego.    Pozdrawiam    Deo      
    • @Deonix_ Deo, dzięki za troskę, ale zostawmy. Niektóre "strzelanki" miały miejsce ze 20 lat temu. Niektóre we wspomnieniach marginalizują się i maleją i relatywizują, a inne urastają do czegoś co w tym kształcie w ogóle nie miało miejsca. Zresztą w tym wierszu nie jestem raczej alter ego peela. Choćby dlatego, że śpię codziennie ze 12 godzin i bez kitu śnią mi się same piękne i interesujące sny... Już nie mówiąc o tym, że mi akurat terapie niemalże wcale nie pomagają i sa tylko jakąś taką nieprzyjemną wariacją dotyczącą tak naprawdę rozdrapywania ran i blizn i jątrzeniem i odzieraniem z tajemnic... A i z wybaczeniem też się spotkałem także jak mawiają gra gitara i luz... @Deonix_ No i bardzo polecam swoje teksty z kategorii lżejsze i weselsze ;)))
    • Cisza mnie lubi jest zawsze obok potrafi płakać uśmiechać się   Cisza mnie kocha śpi obok mnie jest szczera niewiele chce   Cisza mi poezją umie pocieszyć jest mego jutra oknem i drzwiami   Cisza jak siostra dużo o mnie wie jest zemną nawet gdy wiatr i deszcz   Cisza mą nadzieją nie unikam jej rozmawiam z nią nocą i dniem   Cisza moją trumną pochowa mnie przykryje sobą ja o tym wiem
    • Przeliczne, przekomiczne, a tak w ogóle wczoraj popszeniczne. Seranon, 8.05.2024r.
    • Bezgrzeszne jak powietrze oczyszczone potopem – zaśpiewali. Tutaj Kain uśmiechnął się pod wąsem, zaczajony w rogu arki spokojnie ostrzył sztylet w oczekiwaniu Araratu.   Za nic miał gołąbka z gałązką z góry wiedząc  jak się kończą historie, szczególnie gdy na pokładzie panuje szaleństwo  przeplatane z wznoszeniem modłów.   Jak na tę chwilę dookoła bezkres i głupia nadzieja na zmiany, lecz w zanadrzu tylko wymiana pokoleń i powolne umieranie gwiazd.   Dzieci Kaina są mimo wszystko mądrzejsze – istniejąc. Choćby nawet przez ułamek sekundy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...