Oćma

[Poetry from DAD]

Oćma na zewnątrz, wieczorowa pora,  

Nad księgą płoną bladolice świece,

Czyż to nie również możebne dalece,

Iż nam się zjawi jakaś obca zmora?

 

— —

 

Zmierzchową porą obraz się zaciera,

Kontury widne bledną w gęstej nocy,

Ogół we własnej zatraca się mocy.

 

Różna od znanych sfera się otwiera,

Dla charakteru naszego istnienia,

Jest ona nowym polem doświadczenia.

 

Lato 2022

Edytowane Poniedziałek o 10:19 przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)