Historia edycji

nic z tego co mam nie jest moje

człowiek to wypożyczona dusza

w garści skradzionych atomów 

niechciane emocje

i cień poprzedniego śladu 

pordzewiałe szkielety żelaznych

maszyn świata rozwieje wiatr 

wciskam się w szczelinę 

nie potrafię odkleić ust od twojego ciała 

dorwały nas likaony doznań 

i znaczą liniami opuszków 

zmieniłeś czas w obcej rzeczywistości

płynie miodowozłotą strużką

rozkoszy po obłęd ekstazy 

przytul twarz

dotykaj 

jak po całym Wszechświecie

zostaną po nas tylko 

fotony