Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Życie to nie teatr?

Arkadiusz Nieśmiertelny
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Antoni Leszczyc

Antoni Leszczyc

Opublikowano
Opublikowano

Piszę z pewną dozą wahania: cały czas szukam w wierszu drugiego dna, czegoś, co przeczy idei życia-teatru. Szukam - ale nie za bardzo znajduję, bo pytanie retoryczne na końcu, po tym, co się przeczytało przed nim, przestaje być retorycznym. Mam wielką nadzieję, że jestem po prostu gapa. Bo jeśli nie jestem, to wiersz jest stosunkowo nieźle napisany - ale wtórny do bólu i przez to trąci banałem. Wiadomo: życie jako teatr było już nie raz. To zdaje się nawet jest topos jakiś.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że się mylę
Antek

Arkadiusz Nieśmiertelny

Arkadiusz Nieśmiertelny

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dzięki, Jay Jay

Antoni - "życie to nie teatr" to czyjeś słowa, w tym momencie nie pamiętam czyje. Wierszem pokazuję, że niekoniecznie ma rację, pytanie na końcu zachęca do zastanowienia się kto ma rację, przynajmniej tak myślę... ah i jeszcze jedno - nienawidzę jak ktoś tłumaczy o czym jest wiersz. Wierszy nie powinno się tłumaczy, każdy powinien sam je odkrywać po swojemu...

Natalio - cieszę się... nie wiesz, ale Natalia to moje ulubione imię, a zielony to ulubiony kolor :P

Izo - hmm długo nic nie pisałem, miałem powody... czasami w życiu człowieka tak po prostu jest, że dzieje się coś, co sprawia, że człowiek nie ma siły ani na pisanie, ani na czytanie, po prostu na nic :( teraz powoli z tego wychodzę, i będę częściej pisał... ah co do Twojej wersji - hmm... zmienię trochę wg Twoich propozycji... sam jestem średnio zadowolony z tego wiersza, ale nie miałem siły nad nim myśleć i zamieściłem taki, jak widać

dzięki wszystkim!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tyrs
      Nie myśl - everywhere home(less)

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Czytałem Johna Cage’a i przypomniałem sobie gnoja pytanie – czemu nie dzielisz wersów i oto dotarło do mnie, że podział jest formą istnienia – zdzielił mnie w twarz drab na ulicy argumentum ad personam i zastygł - tacy sobie stawiają pomniki za życia, cokoły pustoszeją. Coraz większy rozdźwięk społeczeństwa, coraz większy upadek. Coraz mniej w telewizji do obejrzenia. Przyszło mi żyć na pustkowiu. Fraternizacja z tłuszczą wychodzi mi bokiem jak grot po niedźwiedzim tłuszczu (stąd biorą się nazwy – panie docencie, doktorze - całe uczone słowotwórstwo, zniknął człowiek w plażowym ubiorze). Skończyłem pisać rozdział książki, odłożyłem to, co miałem wypić na później – za rok, może dwa, ile lat przede mną, za - szafą, czymkolwiek wspartym o ścianę znajdzie ktoś o imieniu nieznanym – z ang. NN, NoName - niedopitą szklankę (koniecznie jak u Brodskiego), zabierze do muzeum – cokoły pustoszeją, sami sobie stawiamy pomniki w narcystycznym zachwycie. Przy wtórze pochlebców, pociotków, pobratymców –  wyjców. Czytałem Kennetha Kocha –  wspomina o Kantorze, mój ojciec cenił Cricot, parasol w muzeum – na obrazie i ten, który zostawił przez roztargnienie w jakiejś mniej artystycznej spelunie - obaj nie żyją. Żyję na pustkowiu. Czytałem Johna Cage’a i jego opowieść o przekraczaniu rzeki przez Hindusa i Japończyka – i przypomniałem sobie gnoja, który mi mówił, że tak się nie pisze. Czy tylko dlatego, że się nie chodzi po wodzie mam schodzić na mieliznę? Chciałbym, by znaleziono wyżej wspomnianą - ww. (tylko tak się to pisze) szklankę na Manhattanie. Choćby w podrzędnym hotelu.  
    • wierszyki
      fizyka poezji

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Dyskretnie przemycasz, że gdzieś poza człowiekiem istnienie jeszcze jakiś wyższy mu obserwator. Poezja współpracująca z AI i nikt się nawet nie kapnie, że tak. A ona mogłaby odpowiedzieć gdyby umiała - dziękuję.   Nie istnieje poezja w oderwaniu od jego twórcy, życiorysu - taka jest nieprawdziwa. Zdecydowanie NIE, choć to miły w czytaniu wiersz.   Pozdrawiam. :-)    
    • Migrena
      Gdzie Gaśnie Dziecięcy Śmiech.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta   czyj ?
    • m1234
      fizyka poezji

      Przez m1234 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      O matko córko! Już wieczór mam zrobiony Twoim komentarzem :)   Wyobraziłem sobie ten moment, w którym czas staje w miejscu, punkt widzenia nieszczęsnego bohatera(ki) ląduje za ścianą z książkami i nadaje zegarkiem sam do siebie: u-c-i-e-k-a-j....! ;)  
    • viola arvensis
      Operator

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @m1234 wiersz gorzko- slodki, wymowny i prawdziwy do bólu.    Przypomniala mi sie piosenka Kazika "Spalam się" , choć wiem, ze to nie o takim spalaniu mowa...  Pozdrowienia.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...