Obieg

[nnnn]

głośno podchodzi noc
nie skrada się na palcach
krzykiem obija księżyc
ciężką stopę wciera w ziemie
ktoś zginie w martwym morzu

sny wylęgają się z mieszkań
płyną strumykiem krwistych słów
niosących na ramionach stygmat wierzeń
te donice nie są same

włożę do buta ciekawą minę
zasznuruję
nie puszczę cieszyć życie
które huśta się na wadze strachu
niebo szumiącą bajką okaleczę

uśnie schodek na rozdrożu
upadnę z ręką wycierającą pot
wrzyna się okrzykiem w ciało
oddam je byle komu

dymem wyjącym się w kominie obok
zaknebluję dusze czerwonych ust
i otworzę źrenice podparte cieniem
dla ciszy nadchodzącego dnia

[Antoni Leszczyc]

On pugajet, a mnie nie straszno : )