Po kokardę

[Leszczym]

 

 

Moja droga moja najmilsza

po doktrynę tutaj nie do mnie

a uderzaj do uważnego kolegi

 

Ja wcale o realiach nie myślę

i w domu i w barze i pod sklepem

i gdzieś jeszcze zamysłu mi brak

 

Piszę co mi niemyśl przyniesie

słowa wdzięczące się i uśmiechnięte

oby fajowe i tęskne wygibańce

 

Nie ożenię mózgu z penem

no bo często bywam dużym leniem

ważne dążenia są często na kartki

 

A pomysły wartko płyną

ciurkiem strumyczkiem w te i wewte

a skąd? i gdziekolwiek i donikąd

 

To nie złoto, bo to mosiądz !!

 

 

Warszawa – Stegny, 01.02.2023r.

Edytowane 1 Lutego 2023 przez Leszczym (wyświetl historię edycji)

[Czarek Płatak]

Haha, zazdro!

Chociaż, hmm chyba często doświadczam podobnych stanów. 

Wydaje się jakby pozwalały nie zwariować do cna i z kretesem. 

[Leszczym]

@Czarek Płatak Dzięki :) Tak, jakoś nawet pozwalają zachować dystans :))

[Starzec]

@Leszczym nie to złoto ,co się świeci...:)

Pozdrawiam:)

[Leszczym]

@Starzec Ano ano ;) Również pozdrawiam ;)

[Leszczym]

@sam Mosiądz o ile wiem to szlachetny materiał. Śniedzieje, mało błyszczy, ale o to wartościowy i interesujący metal. Taka metafora mnie naszła do wiersza, do którego żeby odkryć wartość materiału trzeba trochę dotrzeć. Ciekawostką jest to, że zdaje się kiedyś ktoś mnie chyba posądzał (mogę się mylić) o kradzież barierki z mosiądzu??