Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dehumanizacja


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

buty, złote zęby
pierścionki, okulary

bez numerów*

 

__

27 stycznia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu

 

_

* Tylko więźniowie wybierani do pracy mieli przydzielane numery. Ci trafiający natychmiast po deportacji do komór gazowych nie byli rejestrowani ani nie mieli tatuowanych numerów.

 

__

(To nie haiku, bo nie ma nic o naturze, ale ten dział jest najbardziej wyciszony, więc uznałam, że to odpowiednie miejsce.)

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ludobójstwo jest smutne. Smutne jest to, że ludzie od zawsze na siebie polują i mam wrażenie, że dopiero jesteśmy w przedsionku tego piekła...

A dzieciakom trzeba utrwalać, że zło, które śpi wewnątrz nas można uciszyć na zawsze.

@Rolek Dziękuję Rolku za obecność i serduszko :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@aff Teksty okolicznościowe, które teraz publikuję nie są zamierzone. Są czystym, spontanicznym działaniem Weny. Czytam, jakie jest święto i zapala się lampka. Jedne świecą mocniej, drugie ledwo się tlą :)

 

Fajnie, że fajnie @aff

Dziękuję za obecność i serduszko :)

 

@violetta Dziękuję

@Rafael Marius Dziękuję

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...