Korona cienia

[Hektyczna]

Wzięłam wdech i zaczęłam widzieć,
Zaczęłam łapać to co mnie zachwyca.
Czuje że zaraz się uduszę
Ale w końcu wyszłam z cienia.

Jeszcze stopami mroku dotykam.
Muska mnie przyjemnym chłodem.
Jednak się go tak bardzo nie boję,
Bo ogonem objął moją głowę.

Już tlenu mi brakuje w płucach
A kolory się wokół mnie rozmazują.
Znów ten przeklęty cień mnie pochłoną,
Bo stęsknił się za swoją królową.