Pradzieje, pradzieje…

[Kamil Olszówka]

      Wielką niesprawiedliwością byłoby względem historii ziem polskich, gdybyśmy pisząc historyczne opracowania naukowe oraz powieści osadzone w realiach historycznych, skupiali się wyłącznie na okresie po przyjęciu Chrztu przez księcia  Mieszka I, pomijając zarazem jakże długą, jakże bogatą i przeogromnie ciekawą zarazem historię osadnictwa na ziemiach polskich. Wcale nie byłoby przesadnym stwierdzenie, że jakże długa historia osadnictwa na ziemiach polskich, jest równie ciekawa, co historia starożytnego Egiptu, czy starożytnej Persji.

 

Kultura jerzmanowicka, jakże tajemnicza i ciekawa zarazem kultura pucharów lejkowatych, kultura pomorska, kultura łużycka, Celtowie na ziemiach polskich, zeslawizowani Sarmaci, czy wreszcie liczne plemiona lechickie, wciąż skrywają wiele tajemnic, przez wieki czekających ich odkrycia.

 

Wszystkie te starożytne i wczesnośredniowieczne kultury, jak i liczne plemiona żyjące niegdyś na ziemiach dzisiejszej Polski, spaja niewidzialną, acz nierozerwalną więzią, nauka zwana „Historią osadnictwa na ziemiach polskich”. Jakże różne od siebie, a zarazem jakże bliskie sobie, były wszystkie te kultury i plemiona, a przede wszystkim… Jakże piękne w swojej historii i w samym swoim jestestwie…

 

Ziemia polska obfitująca w liczne cuda przyrody, w niemniejsze obfituje skarby archeologii. Archeologia ziem polskich szczyci się odkryciami,  jakich nie znajdziemy w żadnej innej stronie świata. Jakże nie kochać tej wspaniałej nauki, zwanej historią osadnictwa na ziemiach polskich, a przez nią jakże nie kochać całym sercem całej polskiej historii!

 

Choć jestem tylko prostym pasjonatem historii, ośmielę się w tym miejscu napisać, że ogromnie szanuję Węgrów, za to że szczycą się historią żyjących niegdyś na Ich ziemiach Hunów, jak i szanuję Francuzów, za to że szczycą się historią żyjących kiedyś na terenie obecnej Francji starożytnych Galów. Historia świata w dostojnym swym biegu sprawiła, iż zrządzeniem dziejowych wiatrów w miejsce starożytnych plemion, powstały wieki później nowożytne narody.

 

I tak z biegiem dziejów, zarówno starożytne, jak i średniowieczne plemiona wydawały swoich wielkich wodzów. Starożytni Galowie mieli swego Wercyngetoryksa, średniowieczni Polanie mieli swojego księcia Mieszka I… Wcześniej będące protopaństwem słowackim Księstwo Nitrzańskie miało swojego księcia Pribine, itp. itd. Jednak dla dalszej części niniejszych rozważań kluczowe będzie postawienie w tym miejscu pytania, imiona ilu takich wodzów na zawsze już przepadły w mrokach dziejów…

 

Jakże wspaniale byłoby zebrać w swojej prywatnej kolekcji wszystkie książki, zarówno naukowe jak i publicystyczne, poruszające tematykę polskich, wczesnośredniowiecznych plemion słowiańskich. Zarówno Wiślan, jak i Pomorzan, Lędzian, jak i Dziadoszan. Cudownie byłoby czytając je wszystkie zanurzyć się w zapomnianą  historię tych wszystkich polskich plemion, Ich wspaniałe dzieje, Ich wielkie wzloty i upadki. Jednocześnie poznając Ich zapomnianą, wspaniałą historię przybliżyć się nieco do odwiecznej tajemnicy całej Słowiańszczyzny.

 

Tej odwiecznej, skrywanej przez historię świata tajemnicy, dlaczego to akurat narodowi słowiańskiemu została oddana we władanie połowa Europy. Połowa Europy z całymi jej bogactwami. Dlaczego nie starożytnym Grekom, Bałtom czy plemionom germańskim, ale właśnie Słowianom. I dlaczego jednocześnie jest tak jak pisał Ibrahim ibn Jakub, że „…Na ogół biorąc, to Słowianie są skorzy do zaczepki i gwałtowności i gdyby nie ich niezgoda wywołana mnogością rozwidleń ich gałęzi i podziałów na szczepy, żaden lud nie zdołałby im sprostać w sile”.

 

Dlaczego to Polanie osiągnęli władzę nad Wiślanami, Pomorzanami, Dziadoszanami, Lędzianami, a nie na przykład Wiślanie czy Pomorzanie nad resztą plemion polskich. Dlaczego to na przykład władcy Lędzian Wyszowi czy tajemniczemu władcy Wiślan (Wisławowi?) nie przypadła taka sama misja dziejowa jak władcy Polan Mieszkowi I.

 

Przeto my Polacy nie mamy najmniejszych powodów, by zazdrościć starożytnej historii ziem Ich Grekom czy Włochom, gdyż cała polska ziemia utkana jest archeologicznymi znaleziskami, niekiedy fenomenalnymi w skali całego świata. Zapewne nasze małe ojczyzny, które każdy z nas nosi w swym sercu, również mogą się poszczycić ciekawymi znaleziskami…

 

Choć będąc Polakiem, chylę czoła przed starożytną historią całego świata, to jednak prahistorii ziem polskich, jak i historii plemion lechickich, przenigdy nie zamieniłbym na żadną inną na całym świecie! A szczególnie polskich znalezisk archeologicznych, będących fenomenami w skali ogólnoświatowej, nie zamieniłbym na żadne inne, z żadnego zakątka ziemi.

 

Śmiem zaryzykować tezę, że potężne, megalityczne grobowce kultury pucharów lejkowatych, czy skarb księcia Wiślan (o historii którego jeszcze jako nastolatek zaczytywałem się z wypiekami na twarzy), są dla historii naszej polskiej ziemi równie ważne jak słynne Drzwi Gnieźnieńskie, czy choćby denary króla Bolesława Chrobrego.

 

Gdyby to ode mnie zależało, bez wahania oddałbym wszystkie polskie hipermarkety i galerie handlowe za jedno nowe muzeum archeologiczne… No dobra, to był tylko sarkazm…

Nasza polska ziemia, poprzez ukryte w niej skarby, zdaje się przemawiać do współczesnych zabieganych, pochłoniętych bieżącymi sprawami Polaków. Poprzez ich odwieczny, ponadczasowy urok, poprzez ich ogromną różnorodność, ziemia nasza zdaje się krzyczeć do nas z głębi wieków, byśmy przenigdy nie zapominali o naszych pradziejach!

 

Jakże tajemnicze i intrygujące zarazem są licznie zachowane do naszych czasów urny twarzowe będące dziełem kultury pomorskiej!

 

Jakże wielką tajemnicę skrywają w sobie wspomniane powyżej liczne grzywny siekiero podobne składające się na wielki skarb „silnego wielce” pogańskiego księcia plemienia Wiślan! (Od razu śpieszę dopowiedzieć że denary pierwszych polskich władców z dynastii Piastów, także po dziś dzień skrywają wiele niewyjaśnionych tajemnic…)

 

Jakże wiele tajemnic skrywa po dziś dzień historia Wzgórza Wawelskiego! Jakże, jakże… Można by tak wyliczać godzinami…

 

Ja z kolei, mógłbym chyba godzinami wyliczać, czego to bez mrugnięcia okiem nie oddałbym za jedną nową książkę o tematyce archeologicznej, albo historycznej. Jeszcze na pierwszym roku studiów, w przerwach pomiędzy sesjami egzaminacyjnymi, zawzięcie zaczytywałem się  w  „Rocznikach czyli kronikach Sławnego Królestwa Polskiego” Jana Długosza. Już pierwszą księgę roczników Długosza przeczytałem niemal jednym tchem. A piszę o tym w tym miejscu dlatego, iż jej lektura (która wywarła na mnie ogromne wrażenie) skłoniła mnie w późniejszym okresie do sięgnięcia po Starą Baśń autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego. O moim niegasnącym pomimo upływu lat uwielbieniu, zarówno do tej ponadczasowej powieści, jak i nakręconego na jej motywach filmu w reżyserii Jerzego Hofmana mógłbym pisać godzinami, ale nie to jest teraz moim celem…

 

[[Niniejszy tekst jest zaledwie fragmentem mojej niewydanej nigdy drukiem powieści zatytułowanej „Samotny posąg w sercu puszczy”. Wszystkie prawa zastrzeżone.]]

 

 

 

Edytowane 19 Maja 2023 przez Kamil Olszówka (wyświetl historię edycji)

[staszeko]

Ciekawy artykuł na ważny temat — zawsze uważałem, że odpowiedzi na istotne pytania należy szukać w zamierzchłej przeszłości, a poznając przodków poznajemy lepiej samych siebie.

 

Osobiście trudno mi się identyfikować z jakimiś ludkami żyjącymi na terenie obecnej Polski i rozbijającymi sobie czaszki maczugą. Skąd mogę mieć pewność, że moi przodkowie nie przywędrowali ze Szkocji lub Afganistanu? To, że się urodziłem Polakiem jest czystym przypadkiem, a skoro tak, czy warto się zagłębiać w pradzieje? Czy może to komuś przynieść wymierne korzyści?

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Kamil Olszówka]

@staszeko

To że urodziliśmy się Polakami nie jest przypadkiem a największym zaszczytem jaki mógł nas spotkać...

Zaś historia pradziejów ziem polskich jest tak niezmiernie ciekawą, że mogła by się stać ona inspiracją dla setek zagranicznych powieściopisarzy i reżyserów filmowych!

Choć będąc Polakiem, chylę czoła przed starożytną historią całego świata, to jednak prahistorii ziem polskich, jak i historii plemion lechickich, przenigdy nie zamieniłbym na żadną inną na całym świecie! A szczególnie polskich znalezisk archeologicznych, będących fenomenami w skali ogólnoświatowej, nie zamieniłbym na żadne inne, z żadnego zakątka ziemi.

Liczę na wywiązanie się między nami ciekawej dyskusji o pradziejach ziem polskich i ich wpływie na naszą współczesną tożsamość...

[staszeko]

@Kamil Olszówka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zazdroszczę, że zanim się urodziłeś mogłeś starannie wybrać swoich rodziców.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Corleone 11]

   Kamilu, zajrzałem i przeczytałem - zgodnie z obietnicą. 

   W świetle założenia, że od Chwili Zaistnienia naszej duszy żyjemy wiecznie i "tylko zmieniamy" obiekty wcieleń - skały, głazy, rośliny i zwierzęta, po czym ludzie, chociaż oczywiście nie koniec na tychże - zarówno miejsce narodzin, a co za tym idzie, tak rodzice, jak i czas kolejnych narodzin są wybrane. Czyli celowe łub nieprzypadkowe, innymi słowy zagadnienie ujmując. 

   Proponuję i nalegam, abyś wydał wspomnianą powieść

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. 

   Z uwagi: zbyt często używasz słowa "Jakże"; poprawienie interpunkcji też jest wskazane. 

   Piszesz w Bardzo Ładnym Stylu, wręcz idealnym do historycznej tematyki .

 

   Z Przyjemnością przeczytałem. Serdeczne pozdrowienia.

[Kamil Olszówka]

@Corleone 11 Najserdeczniej Dziękuję... Sprawiłeś mi ogromną radość!

Myślę że o dziwo najlepszą odpowiedzią na Twój post będzie mój najnowszy długi wiersz/opowiadanie zatytułowany ,,Złoty klucz do Tajemnic Historii"...

 

Dostałem pozytywne odpowiedzi od trzech wydawnictw. Niestety żadne wydawnictwo nie chce wydać mojej powieści bez wkładu własnego autora. Ciągle poszukuję takiego, które zgodziło by się wydać mnie bez wkładu własnego z mojej strony.

                                                                                                                                       Pozdrawiam!

[Corleone 11]

   

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszę się bardzo. Zajrzę i do "Złotego klucza (...) "..

   Odnośnie do wydania książki - zapytam Cię, czy sprawdziłeś "Rideiro"? 

 

   Serdeczne pozdrowienia .

[Kamil Olszówka]

@Corleone 11 Sprawdzić sprawdziłem, ale ta oferta nieszczególnie mi odpowiada...

                                                                                                                                                Dobrej nocy

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kamil OlszówkaDziękuję!

[Kamil Olszówka]

@Wiesław J.K.Polecam także szczególnej uwadze mój długi wiersz zatytułowany ,,Zew Historii..."

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Kamil OlszówkaPrzeczytałem i jeszcze raz dziękuję! Pozdrawiam serdecznie!

[Łukasz Jasiński]

Jeśli nie mamy, a raczej mamy w Archiwum Watykańskim (głęboko skrywane przed światem) - dowody na istnienie starożytnego Państwa Polskiego, to: należy brać takie szczegóły jak Chrzest Polski w 966 roku i z Apokalipsy Świętego Jana przywołać liczbę 666, więc? Kto ochrzcił Polskę? Łużyce to też Słowianie, którzy teraz należą do Niemców, sama nazwa Berlin jest słowiańska i oznacza ber lin - na bagnach, wojewoda pochodzi od woj (wój) i wici - zwoływanie zgromadzeń wojennych, według mnie: Polska jest ostatnim krajem europejskim, która przyjęła chrześcijaństwo i było to za króla Jana II Kazimierza, kiedy koronował on Matkę Boską na Królową Polski.

 

Proponuję mój esej: "Rozeta jako symbol"

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 19 Września 2023 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

@Wiesław J.K.

 

I można znaleźć tutaj, a dlaczego to ja mam wszystkim wszystko na złotej tacy przynosić? Przecież jam Łukasz Wiesław Jan Jasiński herbu Topór, każdy zainteresowany sam może znaleźć, wystarczy wejść na moje konto i dział "Twórczość", proste i logiczne?

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobrze gadasz...:)

 

Polecam zamieścić powyższy esej, trzy razy odwiedziłem Twoją Twórczość i takiego tytułu tam nie ma...Pozdrawiam :)

[Łukasz Jasiński]

@Wiesław J.K.

 

Rzeczywiście, też sprawdziłem: nie ma, a jednak jest w moim eseju "To Życia Rys", opublikuję jeszcze raz, wiesz, miałem bezprawnie zablokowane konto przez miesiąc i nie miałem dostępu, jeśli chcesz znać szczegóły, to: serdecznie zapraszam na moją prozę poetycką pod tytułem "Szary".

 

Łukasz Jasiński 

[Łukasz Jasiński]

@Łukasz Jasiński

 

Już wiesz gdzie można znaleźć? W dwóch miejscach: w okienku "O mnie" jako mój życiorys "To Życia Rys" i w okienku "Twórczość" też "To Życia Rys" - nie mam czasu, aby wszystko ponownie publikować nie z własnej winy, poza tym: jestem pedantem i dbam o szczegóły - wszystkie moje teksty zachowuję w Wordzie (razem ze zdjęciami), oczywiście: usunąłem "Rozetę jako symbol", a teksty do publikacji publikuję z góry przygotowane, trzy dni temu przygotowałem "Złotą jesień" i teraz jej kolej.

 

A w następnej kolejności będzie: "In exercitus patriam" i to nie jest tak, że nic nie robię i cały dzień spędzam na tym portalu, wręcz przeciwnie: golę się, bo: nie jestem małpą - golę jaja, tyłek, pachy i jeszcze będę musiał obciąć poznokcie, posprzątać łazienkę i zrobić sobie kolację - obiady robię, kiedy mi na to pozwala czas i w międzyczasie jako chwilowy odpoczynek - zaglądam tutaj, takie jest życie wyklętego poety, samotnego i niepokornego kawalera.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 20 Września 2023 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, wiem, wiem! Znalazłem i przeczytałem. 

Ech, golę się wystarczy, bez dodatkowych opisów gdzie....Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Kamil Olszówka]

@Łukasz Jasiński Choć zwolennikiem teorii Wielkiej Lechii nigdy nie byłem, to wszelkie hipotezy dotyczące Państwa Samona zawsze niezmiernie mnie intrygowały... Zgłębienie obszernego tematu rozległego Państwa Samona zawsze było moim wielkim marzeniem...

[Łukasz Jasiński]

Wielka Lechia nie istniała, a istniało starożytne państwo i rządziła nim dynastia Lechitów zanim władzę zdobyli Piastowie, historycy nazywają to państwo - Państwo Gnieźnieńskie, Popiel to postać czysto fikcyjna - wymyślona przez czarną mafię - kościół, bo: potrzebne było do tej chorej religii Zło (Popiel) i Dobro (Piast), istniał jeszcze Bolesław Zapomniany (otruty przez wysłanników z Watykanu - był on przeciwnikiem nowej wiary).

 

Łukasz Jasiński 

[Łukasz Jasiński]

@Kamil Olszówka

 

Państwo Gnieźnieńskie, według mnie: to połączone plemiona Wiślan, Polan, Mazowszan, Kujawian i Śląska - rządziła nimi dynastia Lechitów i na to jest wiele dowodów materialnych i nie było takie wielkie jak Wielka Lechia, kto dobrze zna historię i geografię - łatwo skojarzy te imperium z carską Rosją - granice są podobne, a zresztą: niech turbosłowianie sobie fantazjują - to jest dużo bezpieczniejsze nic picie alkoholu i branie narkotyków.

 

Łukasz Jasiński