Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Liście akacji

aniat.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
aniat.

aniat.

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano
liczy kochanków
na liściach akacji
zrywając jeden po drugim
ten mnie pożąda
tamten całuje
ten nawet trochę mnie lubi
 
w gorączce lata
i w cieniu zachcianek
myli miłość z pragnieniem
zerwany listek
dumny kochanek
zostaje tylko wspomnieniem
 
smutna akacja
w jesiennej szacie
i smutna dziewczyna przy niej
suchą gałązkę trzyma w dłoni
zdziwiona że życie płynie
 
u stóp jej leżą
liście pożółkłe
samotna mgła je okryła
tego kochałam
tego bym chciała
tamtego nawet lubiłam
21
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@aniat. Przyjemny i ciepły wiersz z przesłaniem wcale nie smutnym.

Wszak życie jeszcze trwa... :)

Są kobiety, które przyciągają mężczyzn jak magnes, ale czy to ich wina?

(wiem, że męska interpretacja tego zjawiska jest całkowicie odmienna :)) )

aniat.

aniat.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. A ja Ciebie czytam na Instagramie. Niekoniecznie komentuję, ale podoba mi się Twoja twórczość. No i nabrała trochę koloru, nie jest taka pesymistyczna jak była tu na początku. Miłego wieczoru.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      przyjdzie taki dzień

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      przyjdzie taki dzień      dlaczego śmierć żywych boli zostają wspomnienia  fotografie, pamiątki niedokończone rozmowy i w smutku pogrążone krzyże i nagrobki   przeminą tygodnie i lata a w sercu zawsze jak wczoraj bolesna pamięć kołata    a oni przecież już tam kroczą lepszymi drogami   na nowo z prochu powstali        @@@@@@@@@@@@@@@@@@
    • Berenika97
      We mnie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Jesteś ziemią pod mym krokiem, co zna tych stóp codzienny ślad, gdy życie płynie swoim torem, ty stoisz cicho — wiele lat. Jesteś blaskiem w mym uśmiechu, i ciepłem, co otula skroń, gdy szukam drogi w złym pośpiechu, wciąż jesteś tu — wystarczy dłoń. A kiedy cisza się zatrzyma, i czas w pół zdania zerwie nić, będziesz — po prostu, drogi ojcze we mnie, jak echo — dalej żyć.  
    • Tectosmith
      Zachwyt

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @tie-breakPoproszę o serduszko :-) Lubie je :-)  Powiem Ci szczerze, że nie znam się na kadrowaniu i nie zauważam niczego złego w Twoim zdjęciu. Dla mnie jest w porządku. Słoneczne, ciepłe, błyszczące. Podoba mi się. 
    • Berenika97
      Granica giętkości

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Adler A jednak z prochu coś się rodzi, choć dłonie drżą, choć serce pęka — bo nawet w nicość, gdy się schodzi, wciąż tli się iskra — myśl, udręka.
    • Mikołaj Szklanecki
      Krzyż

      Przez Mikołaj Szklanecki · Opublikowano

      Nie wiem czy to była Państwa intencja, ale interesuje mnie tutaj ukazanie Jezusa i na ogół Boga, przez to Religii. Zdaje się jakby ten Bóg był tylko ciężarem przymuszających ludzi do życia "na kolanach".

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Człowiek cierpi w ten sposób pod masą nieistniejącego boga który oskarża go o zło i sądzi za czyny których nie popełnił, manipuluje nim, każe siebie szukać a się nie ujawnia.     Ale na końcu życia Bóg go zostawia. Odrzuca truchło i patrzy się na niego z wyższością.   Taka jest moja interpretacja.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...