wojna na śnieżki

[Rafał Hille]

w studni domów obolała cisza płynęła 

dymem z kominów

 

zamrożone ołowiem okna czekały na nasze gardła

wyliśmy do toksycznego nieba

wąchając sadzę z pomiętych papierosów

 

nikt tu nie był dobry

 

wojna na śnieżki i rozstrzelany bałwan

źle wydawał rozkazy

 

dozorca zginął na miejscu

biała kulka trafiła go prosto w serce

jeszcze żył gdy wyznaczał

początek drogi mlecznej solą i piaskiem

od bramy na ulicę

 

tam straszył mięsny

zimnymi hakami i smażonymi kurczakami

z kroczem nacieranym papryką z octem

robiły piruety w ogniu

 

świńskiej wkładki znowu nie będzie

plastikowy krokodyl poszedł za parę desek na podpałkę

pod kocioł z liśćmi dębu i kostkami lodu z rynny

 

kot Gagarin zeskoczył z drugiego piętra

przeżył jak co dzień

a może to był jego ostatni lot

 

serce waliło ze strachu przed nocą

tak smakuje krew

zardzewiałym gwoździem

 

 

jednak przegraliśmy

śnieżki tamtych miały kamienie

 

 

 

 

 

Edytowane 18 Listopada 2022 przez Rafał Hille (wyświetl historię edycji)

[Dared]

@Rafał Hille Dobry tekst, choć staram się nie czytać tak długich ale udało Ci się zająć uwagę czytelnika, kiedyś miałem już do kogoś taką uwagę, oszczędzaj przymiotniki, daj pole dla wyobraźni czytelnikom, nie wszyscy są "ciemnym ludem" ;-))) pozdrawiam i dziękuję, dobry wiersz, takie drobne "do myślenia" tylko

[Rafał Hille]

@Daredprzymiotniki się przydają

[violetta]

Ciekawe jak to było kiedyś:)

[Rafael Marius]

@Rafał Hille

Wiersz długi, ale krótki. Znaczy dobrze napisany.
Co opisujesz to też część mojego życia.
Młodość jaka by nie była... to zawsze młodość.

 

[goździk]

@Rafał Hille Krwiście. Między wojną a dziecięcą zabawą. 

[Rafał Hille]

@goździkdziekuje za zajrzenie