Co się stanie, jak się stanie?

[Quidem.art]

Wieszane jak wyprane gacie,

W słońcu szeleszczą z wiatrem,

Pytania chwili ciszy warte,

Złożone już w ofierze stracie.

 

Nad ulicami sznury prania,

Proporce sensu wszak istnienia,

Które codzienność łatwo zmienia

W brzydkie szczeniaki do oddania.

 

Byłaś jednym z nich, Jedyna,

Naszkicowana wcześniej z bólem. 

Znaleziona za ostatnim murem,

Tuż przed sromotnym wyjściem z kina.

 

Za ciepły uśmiech i spojrzenie,

Za spacer z rozkochanym psem…

Teraz już wiem,

Jak miłość przemienia istnienie.

Tak rodzi się len,

Nad pyskami hien…

Jesteśmy swoim przeznaczeniem.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ten wers przypomniał mi wizytę w Hongkongu, gdzie wzdłuż ulic ciągną się ściany wysokich bloków bez balkonów, dlatego ludzie wywieszają pranie na długich, bambusowych tyczkach prosto z okna. Pomyślałem w pierwszej chwili, że przyjechałem w dzień jakiegoś święta, a te kije z różnokolorowymi szmatkami to muszą być państwowe flagi.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ciepły, radosny wiersz.

[Marek.zak1]

Bardzo sympatycznie, tak trzymać. 

[Leszczym]

@Quidem.art Tak, sympatyczny tekst :))