Dezintegracja
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 335
czy czytając wiersz
wypada płakać
a jeśli tak to jak
te chwilę nazwać
przeżyciem czy burzą
a może to kara
za to że poeta
nie płakał
bo bał się że jego
łzy sens stłumią
rozmażą a to
może zaboleć
czy czytając wiersz
wypada łzy ronić
czy może lepiej
zaklaskać
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 40 odpowiedzi
- 727 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 608 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 1 095 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 765 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 543 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Migrena · Opublikowano
@Berenika97 wiersz jest absolutnie przepiękny i jednocześnie tak głęboko poruszający ! to, w jaki sposób potrafiłaś ubrać w słowa ból, samotność i dojrzewanie w chłodzie, jest mistrzowskie. obrazy, których używasz, są niezapomniane. wyrażenie "sny wędrowały boso po zimnej podłodze" trafiło prosto w serce - to jest czysta poezja ! podziwiam Cię za wspaniałą puentę: "Nauczyłaś się wszystkiego od końca". to zdanie zamyka cały wiersz w sposób perfekcyjny, pozostawiając czytelnika w zadumie. Nika. pięknie napisane. -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@Berenika97 Ten wiersz to połączenie minimalizmu, psychologii i delikatnej metaforyki. Bez ckliwości ale z wielkim ładunkiem empatii dotyka rzeczy bolesnych, ale nie popada w tani sentymentalizm, przedstawiając obraz traumy i emocjonalnego deficytu. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Migrena Ten wiersz jest jak precyzyjny sejsmograf. Nie rejestruje tylko drżenia ziemi, ale drżenie samego Bytu – to pierwsze "pęknięcie w nieskończoności", z którego narodziła się świadomość. Uchwyciłeś w słowach coś, co zwykle skrywa się w milczeniu - ten fundamentalny paradoks człowieka. Jesteśmy "niedorobionymi aniołami", "boskim szkicem", który nosi w sobie "odcisk palca Stwórcy", a jednocześnie "buntem dziecka, które zgubiło drogę do domu" i wciąż ściska w kieszeni klucz, nie pamiętając drzwi. To tekst, w którym się jest – w tej przestrzeni "między światłem a ciemnością", gdzie Bóg milczy "z miłości większej od odpowiedzi", dając nam przestrzeń do budzenia się. Twoje słowa ważą. Mają w sobie gęstość "gliny, która pamięta palce" i lekkość "oddechu, który nie pamięta początku". Nie potrafię inaczej skomentować, tylko iść śladami po Twojej wizji. To jest tekst o wielkiej odwadze i jeszcze większej precyzji. Świetny! Przepiękny klip Dlatego właśnie gdybyś nie istniała, Spróbowałbym wymyślić miłość. Tak jak malarz, który własną dłonią Kreśli barwy dnia, I nad swym dziełem nie może wyjść z zachwytu. Tekst pochodzi zZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Może dlatego Bóg, po stworzeniu mężczyzny, uznał, że stać Go na więcej. I wtedy stworzył kobietę. :) -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
czy czytając wiersz wypada płakać a jeśli tak to jak te chwilę nazwać przeżyciem czy burzą a może to kara za to że poeta nie płakał bo bał się że jego łzy sens stłumią rozmażą a to może zaboleć czy czytając wiersz wypada łzy ronić czy może lepiej zaklaskać
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się