Nieustanne pytania

[Cynical Vagabond]

Czym jest człowiek? 
Czym rzeczywistość, która nas otacza? 
I czy człowiek prosty może choć na moment doświadczyć tej rzeczywistości naprawdę? 

 

Kim ja jestem? 
Kim są bogowie? 
A czy wydarzy się dzień, w którym uwierzę w bóstwa i zapomnę, że życia ludzkie to pustka?

 

Czym jest szczęście? 
Czym są śmiejące się twarze naszych przyjaciół? 
I czy ten uśmiech trwać może dłużej niż zaledwie chwilę, zanim umrze w morzu smutku i rutyny? 

 

Po co strach nam jest? 
Po co poczucie bezpieczeństwa?
Skoro te dwie rzeczy najczęściej blokują nas przed zmianami w swoich życiach? 

 

Czy pytania, które przychodzą, zawsze muszą mieć odpowiedź? 
Po co wciąż tkwimy w tym niekończącym się labiryncie dociekań? 
Nie możemy po prostu być? 

[goździk]

@Cynical Vagabond Pytania ważne, nawet ważniejsze niż odpowiedź na nie, ale trochę rozwleczone. Ale sam schemat - ciąg pytań, podoba mi się. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Natłok pytań, zaś w ostatnim wyrażona nadzieja - by odpuścić ciągłe dociekanie. 

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chciałabym "po prostu być" bez natłoku pytań, lecz jak osiągnąć wewnętrzny spokój, kiedy wątpliwości wykraczają poza to, co tu i teraz?

[Zdzisław Kiedrowicz]

Mnóstwo pytań. takich, które każdy z nas zadaje sobie przez całe życie. Egzystencjalnych. I choć pytamy, wiemy że odpowiedzi nie będzie w tym życiu. Dlatego spokój na końcu uzasadniony. To jedyna metoda, aby się nie zapętlić.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja się staram.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - bądzmy sobą  - fajny wiersz - 

                                                                              Pozdr.