Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

vege


Gość renata widera

Rekomendowane odpowiedzi

Gość renata widera
Opublikowano

zastanawialam sie, czy ktos z was zna moze utwory, niekoniecznie poetyckie, ktore zostaly napisane przez wegetarian(choc niekoniecznie) i zawieraly tam jakas przeslanke ideowa, poniewaz potrzebuje cytatow/utworow literackich poruszajacych temat vege. :)
dzieki

Opublikowano

nie jadam niczego co by miało oczy
bo nie jestem kimś
kto by się tak nisko stoczył

wolę wcinać swieże roślinki
niż tłustą dupę obcej świnki

mięsko w sklepie jest z regóły nie swieże
tak mówili w telewizji
a ja im w tej sprawie raczej wierze


Pozdrawiam

Opublikowano

W szkole średniej, szacowna moja nauczycielka biologii, Pani Barbara K. apropos wegetarian powiadała tak: "Gdyby matka natura chciała, żebyśmy żarli tylko trawę i pędy, to dała by homo sapiens 3 przedżołądki i 4-ty właściwy w promocji".

Toteż wegetarianom polecam lekuturę "Zielnika Polskiego", a w ramach terapii maraton z "Podróżami kulinarnymi Roberta Makłowicza".

POZDRAWIAM!
PS.
M I E L O N E R O X ! ! !

Opublikowano

kocham jeść potrawy z grilla
jakże piękna jest to chwila
schaby, wiejska i szaszłyki
przewspaniałe to smakołyki

wpieprzam również tłuste mięso
lubię robić to dość często
kurczak z rożna też jest super
a szczególnie gdy go chrupię

pozdrawiam

Opublikowano

Z tego co wiem Dezerter ma jakieś wegetariańskie teksty. Co prawda kapela wcina mięso, aż się im uszy trzęsą, to jednak jeden z nich naprawdę jest wega- i nie jada zwierzątek. Konkretnej piosenki nie jestem sobie w stanie przypomnieć - na płytach które mam tego nie ma - ale sądząc po "Ostatniej chwili" na przykład to więcej niż możliwe jest.

PS. A żarcie od Krisznowców jest pyszne. Dlatego na tegorocznym Przystanku też rozbijam się blisko :)

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Do mięsożerców


Dla nich ryby skrzelami pracują w szaflikku,
mając na ustach ciszę i krwawiące rany.
Dla nich kuchnia rozbrzmiewa od wrzasku i krzyku
gardzieli podrzynanych i szyj ukręcanych.

Oni to piją grozę z krwią zabitej kaczki
i warzą głowy dzieci: zadziwionych cieląt.
Wypruwają wnętrzności, krzycząc: flaczki, flaczki,
i jedzą je w niedziekę, z rodziną się dzieląc.

Lubią wody na smaku bezradnych piszczeli,
wszechzwierzęce girlandy cynicznej kiełbasy,
krwawe raki z piekielnej wyjęte kąpieli
i baraniego ciała brązowe atłasy.

Rozsmarowują trupy na niewinnym chlebie,
obwąchują zająca, czy aby dość skruszał.
z martwym ozorem w zębach czują się jak niebie,
i do cudzego mózgu śmieje się im dusza.

Pożerają, dymiący, jak nowe cmentarze,
te stroskane przystawki, te gorzkie potrawy -
Karki im nabrzmiewają, obwisają twarze,
na których śmieszek hieny zawita trupawy.

Po pięknookiej sarnie nie noszą żałoby,
ale żrą ją na stypie, w dzień pogrzebu radcy,
i zezują miłośnie do gęsiej wątroby,
bujni brzuchem jedynie, a łysiną gładcy,
a twardzi tylko sercem - i w całej stolicy
głośni - ale mlaskaniem, smętni biesiadnicy

(autor: M. P-J.)

śpiewa to także zespół FATE

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...