Inne spojrzenie, część 64

[Corleone 11]

                                   I

 

   Mil medytował w swoim pokoju "Iżotela" w Iżewsku. Przerywając od czasu do czasu medytację i sięgając po szklaneczkę, napełnianą miejscową Pepsi Colą. Olga siedziała na fotelu w pewnym oddaleniu,  oglądając "Drapacz chmur" z Dwaynem Johnsonem. Z przyciszonego telewizora, aby przeszkadzać jak najmniej. 

   - Spełniłeś zatem kolejne marzenie - Jezus postanowił włączyć się w tok wyciszających myśli. - Tak, jak ci podsunąłem w ramach naszej duchowej - i podróżniczej - współpracy. Efekty, jak sam przyznasz, są zadowalające. Nawet wielce zadowalające. Ponad twoje oczekiwania. Poznałeś pozytywnych i pomocnych ludzi w kraju, którego obywatele co do jednego, wręcz koncertowo, odsądzani są od przysłowiowych czci i wiary. Co świadczy o odsądzajacych tak, jak świadczy. Życzliwych ponad pieniądze, ponad zajmowane stanowiska i ponad krótki czas znajomości. Sprawdziło się twoje założenie, by nie słuchać i nie wierzyć negatywnej propagandzie. Wszelkie oczerniające generalizowanie jest tyle warte, ile właśnie widziałeś. Czyli  niewiele - Jezus uśmiechnął się, kończąc wypowiedź czytelnym ruchem dloni. 

   - Tak, to wszystko prawda - Mil również uśmiechnął się wewnętrznie. - Tyle życzliwości trudno było się spodziewać. Ale zmieściła się w szerokich ramach oczekiwania i wiary, że będzie dobrze. Słowem nic, tylko wierzyć i oczekiwać. 

   - Dokładnie tak - przytaknął Pierwszy Pozytywny Wśród Ludzi. - Jakkolwiek w pierwszej chwili może wydać się, że brzmi roszczeniowo. Ale tak - ciągle nastawiaj siebie pozytywnie, a to, czego się spodziewasz, po prostu przyjdzie samo. Ba, jeśli dobrze pamiętam - Ten, Który Nie Mógł Niczego Zapomnieć uśmiechnął się ponownie - moi padawani z czasów ostatniego wcielenia zapisali to w słowach "Proście, a będzie wam dane". Różnica w interpretacji jest taka, że sami dacie sobie to, czego oczekujecie. Na zasadzie połączenia z duszą, moją w was cząstką zaangażowaną do urzeczywistniania waszych pozytywnych celów. Współczesnie nazywa się to prawem przyciągania. Jak zresztą zwał, tak zwał. Ważne jest sedno, nie nazwa. 

   - Ale, ale - tu myśli i słowa Mila zbiegły się w jedno ze słowami Pierwszego Spośród Mistrzów - chyba wystarczy tej medytacji. - W tym momencie Mil w swojej wyobraźni zobaczył wskazującą oczami na Olgę twarz Jezusa. - Bo ona czeka cierpliwie. Ale już zbyt długo... 

 

Iżewsk, 22.09.2022 

 

                                   II 

 

   - Faktycznie czekasz już zbyt długo - uznał Mil, podchodząc do Oli, ujmując jej dłoń i pociągając lekko, aby wstała.

   - Faktycznie - zgodziła się - ale nie chciałam ci przeszkadzać. No i film był interesujący. Dwayne Johnson... - zawiesiła celowo głos.

   - Chyba nie jest bardziej interesujący ode mnie? - Mil udał oburzonego.

   - Może i byłby - Ola inteligentnie i z uśmiechem kontynuowała słowną grę - ale jest daleko. Poza tym ty sam jak ty sam - w tej chwili dla mnie jest interesujące co innego.

   - A cóż może być bardziej interesującego ode mnie?! - udał oburzonego jeszcze bardziej.

   - Ja - Ola w odpowiedzi zrobiła nadąsaną minę - dla ciebie.

   Po czym uśmiechnęła się przebiegle i pocałowała Mila. Raz i drugi, sięgając po kolejnym do paska jego spodni, przesuwając dłońmi poniżej.

   - Mmm, czekam na właściwą reakcję - zamruczała, kontynuując całowanie. 

 

                              *    *    * 

   Około południa następnego dnia siedziała razem z Milem na ławeczce, mając przed oczami staw skweru Patriarszych Prudów.

   - Ach, więc to tutaj - powiedziała po kilku chwilach, rozejrzawszy się, nim usiedli.

   - Tu chciałeś się znaleźć i umieścić nas w swojej nowej powieści. Jak Michaił Bułhakow, twój imiennik. Też znam tę powieść i też ją lubię. Trudno zresztą jej nie lubić.  

   - Trudno jej nie lubić - potwierdził, uśmiechając się. Zarazem do Oli i do swoich myśli.

   - Jestem twoją Małgorzatą - wypowiedziała Ola myśl, która nagle przyszła jej do głowy. Trudno powiedzieć, spodziewana czy nie. - I twoim natchnieniem.

   - Właśnie tak - odpowiedział Mil, spoglądając jej w oczy.

   Przysunęła się bliżej i oparła o niego, kładąc głowę na jego ramieniu. Milczała dłuższą chwilę.

   - Michaił - nieoczekiwanie dla samej siebie zwróciła się doń rosyjską wersją jego imienia. Tak, jak najprawdopodobniej zwracała się do Bułhakowa jego trzecia żona, Helena * . Nieoczekiwanie, bo zwykle mówiła do niego "Zbigniew", używając drugiego imienia.

   - Pozostanę nią, chcesz? - zapytała.

   - Chcę - odpowiedział wzruszony, ściskając lekko jej dłoń. - Pewnie, że chcę. Nie musisz pytać. Ale...

   - Jakie ale? - zapytała szybko, zmienionym trochę tonem.

   - Pewnie, że chcę - powtórzył w reakcji na zmianę w jej głosie. Bądź tego pewna. Ale... - znów powtórzył. Przekomarzająco.

   - Ale? - przekrzywiła głowę, spoglądając mu z uśmiechem w oczy.

   - To zależy od ciebie.

   Później, trzymając się za ręce, szli Sadową w kierunku domu ** , gdzie przed laty mieszkał Bułhakow. Ona w długim, jasnym płaszczu, dziwnie podobna w nim do Małgorzaty. On w brązowej skórzanej kurtce i kapeluszu. Kontrastowo. Było ciepło, chociaż pochmurno, jak na drugą połowę września.

   - To dla ciebie ważne - powiedziała w zamyśleniu. - Aby być tutaj. Ze mną.

   - Tak, ważne - potwierdził. - To podróż miłosna i literacko-duchowa, jak ci mówiłem. Moja Małgorzato.

   - Olu-Małgorzato - poprawiła z rozbawieniem w oczach. 

   - Moje natchnienie - odwzajemnił spojrzeniowy uśmiech. 

Cdn. 

 

* Helena Siergiejewna Szyłowska była trzecią żoną M.Bułhakowa i inspiracją powieściowej Małgorzaty. Ich ślub miał miejsce w 1931 roku.

** Budynek ów znajduje się pod numerem 10. 

 

Moskwa, 23.09.2022

   

 

 

 

   

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 25 Września 2022 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

@Corleone 11 Kак дела Michale, chociaż dzisiaj nie niedziela.

Mil popija Pepsi Cola, a w tym samym czasie Ola ogląda telewizora.

 

С уважением. :)

 

 

[Corleone 11]

@WiechuJK 

   Mil popija medytację Pepsi Colą,

   a Ola go nie rozprasza z dobrą wolą. 

   Cierpliwie do czasu czeka,

   chwile upojne odwleka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

   Wiesławie, dzięki Ci bardzo za wizytę, czytanie i komentarz . Ciąg dalszy rozdziału dodam wkrótce. 

   Co tam u Ciebie ? 

 

   Serdeczne pozdrowienia.

 

 

   

Edytowane 25 Września 2022 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

@Corleone 11

Pytasz co u mnie kolego po piórze:
wszystkie radości śpiewają jak w chórze.
Odsyłam smutki w zakamarki wszechświata,
w przypadku, gdy powrócą, trzymam w ręce bata.

 

Pozdrawiam :)
 

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytasz co u mnie, kolego po piórze?

Wszystkie radości śpiewają jak w chórze. 

Odsyłam smutki w zakątki Wszechświata,

jeżeli powrócą, trzymam w ręce bata.

 

   Skróciłem trochę Twoją fraszkę - z 11/11//12/13 do 11/11/11/12. Przez to czyta się ją lżej

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Przeczytaj na głos, poczujesz. 

   Serdeczne pozdrowienia .

 

 

[Somalija]

@Corleone 11 Soa będzie cierpieć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   Nie mam w planach przedstawiać jej cierpień. Ale... przecież wolała drogę bez Mila. 

   Dzięki Ci wielce za wizytę i czytanie . 

 

   Serdeczne pozdrowienia. 

[Somalija]

@Corleone 11 To śmiertelniczka, nie ma boskich standardów Jezusa, może być niezdecydowana i czuć dyskomfort...

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   Podobnie jest z Milem, też jest śmiertelnikiem. Co zaś tyczy się jej niezdecydowania, mm - Soa należy raczej do zdecydowanych. Prawda?