Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wspomnienie


Rekomendowane odpowiedzi

Radością wraca
w rysunku dziecka,
malowanego jednobarwną kredką.

Wspomnienie...

Smutkiem rozmnoży
łzę w oku
o zeszłej rozmowie.

Wspomnienie...

Złością
pięść zaciśnie
by przebić diamentowy mur.

Wspomnienie...

Dumą okryje
łomoczące w piersi
serce.

Wspomnienie..,

które kiedyś
było marzeniem.


Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fantastyczny rezonans znaczeniowy. Bo tekst nie jest jednoznaczny, namalowane dziecko, może jakaś strata, a może zwyczajny rysunek z dzieciństwa odnaleziony w szpargałach, z którym wiąże się to tytułowe wspomnienie. Mamy: "złość", ale i... "dumę okrywającą w piersi serce", może matczyne? Retorycznie. Nie pytam, tylko pokazuję kierunek mej pierwotnej myśli, sumując:  jest tu... jakaś subiektywna tęsknota. Mega tajemniczo, i oszczędnie, dlatego wiersz przyciąga. Pzdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Samemu trzeba doświadczać :) 
    • @Stary_Kredens ... Krednsiku.. bez urazy, forma, dla mnie, za bardzo rozciągnięta. Dobrze, że w tytule padło słowo.. pytania.. co dało przyzwolenie peelce na różnorakie rozważania w temacie. Z kilkoma stwierdzeniami nie zgadzam się, po prostu mi nie pasują. Tak na szybkiego.. poukładałam wedle mego oka, ale Ty absolutnie niczego nie musisz zmieniać. Serdecznie pozdrawiam.   Na szpitalnym łóżku niejedna dusza  kona, chociaż... może już w nieboskłonach.  Przez otwarte wyszła usta, odwróciła się, rzuciła ostatnie spojrzenie na to, co już  tylko cieniem.   Dalej chcę z nią snuć tę wizję, lecz już przecież  nie umysłem, wzrokiem za nią nie podążę,  słuch też pozostawiłam, żadnym nie poruszę członkiem, bo odpadła od nich siła.    O nic też jej nie zapytam, wszak me ciało  całkiem nieme, więc mam tutaj tak pozostać,  gdy ona w zaświaty wieje? Jak to się  stało? do tej pory zawsze razem, aż tu dusza osobno i osobno ciało? Jeszcze inne pytanie myśli me porusza, ja, to byłam - ciało, czy może - astralna dusza? A może duszy wcale nie ma, jest tylko ciało i tylko ziemia? A jeśli jednak oddziela się i zbliża do nieboskłonu, może tęskni i chce wrócić do domu ?   Ot, dylemat.    
    • Proszę nie pogniewaj się, moja krytyka nie zwraca się przeciwko Tobie ale chciałbym zwrócić uwagę na pewien wątek.   Kotów jest za wiele. 41% polskich gospodarstw domowych posiada co najmniej jednego kota. Większość z nich, to nie domowe pupile ale drapieżniki polujące na wszystko małe, co się rusza. Także na sikorki.   Wróble natomiast są bardzo pożyteczne a tych niestety jest coraz to mniej. Przypominam, co się stało w Chinach za Mao Zedonga po kampanii tępienia wróbli. Plaga szarańczy zniszczyła plony, skutkiem czego doszło do wielkiego głodu w którym zmarły miliony Chińczyków.
    • Fajny zabieg z tytułem. Każdy satrapa źle kończy, tylko zanim ten koniec nastanie... Ileż matki muszą wycierpieć...
    • kocio, milutko, mięciutko i tygrysio ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...